لوتمکس ( Lotemax )

کورتیکواستروئیدها از پاسخ التهابی به یک سری عوامل محرک جلوگیری نموده و احتمالا روند بهبودی را به تاخیر انداخته و یا کند میکنند. آن ها ادم، رسوب فیبرین، گشادی مویرگی، مهاجرت گلبولهای سفید، تکثیر فیبروبلاست، رسوب کلاژن و تشکیل جای زخم همراه با التهاب را مهار میکنند. گلوکوکورتیکوئیدها با اتصال به گیرنده گلوکورتیکوئیدی، آن ها را فعال میکنند. اما مکانیزم های مولکولی درگیر در ایجاد تغییرات ناشی از این اتصال که تنظیم کننده واکنش های التهابی میباشد هنوز به وضوح مشخص نشده است. اما تصور می شود که کورتیکواستروئیدها از تولید پروستاگلاندین از طریق چندین مکانیزم مستقل جلوگیری می کنند.

لوتپردنول اتابونات ۵ میلی گرم (۰.۵٪)

پماد لوتمکس ( پماد لوتپردنول اتابونات چشمی )، یک کورتیکواستروئید است که برای درمان التهابات ناشی از جراحی و درد به دنبال جراحی چشم کاربرد دارد.

مطالعات کافی و کنترل شده ای در خصوص لوتپردنول اتابونات در زنان باردار وجود ندارد.

مواردی از تراتوژنیسیتی در دوزهای رایج درمانی در خرگوش و Ratکه بصورت خوراکی دارو دریافت کرده بودند مشاهده گردید.

لوتپردنول اتابونات در تجویز خوراکی با دوزی ۱/۶ برابر دوز پیشنهادی چشمی در خرگوش های باردار و دوزی بیش از ۴۱ برابر دوز پیشنهادی چشمی در Rat های باردار سبب ایجاد ناهنجاری گردیده است.

در Rat های باردار که دوزهای خوراکی لوتپردنول اتابونات را در دوزهای بیش از ۴ دوز پیشنهادی چشمی در زمانی معادل سه ماهه آخر بارداری در انسان تا زمان شیردهی دریافت کرده بودند، بقای فرزندان کاهش یافته است.

در Rat هایی که دوز بیشتر از ۴۰۵ برابر دوز چشمی پیشنهادی دریافت کرده اند، سمیت در مادران مشاهده گردیده است و در مادران سطح عدم مشاهده عارضه جانبی ( NOAEL ) در دوز ۴۱ برابر دوز چشمی دیده نشده است. ریسک زمینه ای نواقص جدی مادرزادی و سقط جنین در جمعیتی که دارو را مصرف کرده اند ناشناخته است. اگرچه، ریسک زمینه ای در عموم جمعیت آمریکا حدود ۲ تا ۴ ٪ نواقص جدی مادرزادی و حدود ۱۵ تا ۲۰ ٪ درصد سقط جنین از بارداری های شناخته شده تحت درمان مشاهده گردیده است.

 

مصرف در شیردهی:

در حال حاضر هیچ اطلاعاتی در خصوص حضور لوتپردنول اتابونات در شیر انسان، اثر بر نوزادانی که با شیر مادر تغذیه شده اند، یا تاثیرات روی تولید شیر وجود ندارد.

 

مصرف در کودکان
ایمنی و کارایی این دارو در کودکان بیمار ارزیابی نگردیده است.

 

مصرف در سالمندان
تفاوت عمومی کلی در ایمنی و کارایی این دارو در افراد مسن و جوانتر مشاهده نگردیده است.

مقدار کمی از پماد ( حدودا 13 میلی متر ) را 24 ساعت پس از جراحی چهار مرتبه در روز درون کیسه ملتحمه استفاده نموده و برای 2 هفته متوالی بعد از جراحی ادامه دهید.

افزایش فشار داخل چشمی:
مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها ممکن است سبب ایجاد گلوکوم همراه با آسیب به اعصاب بینایی، نقص در دقت دید و دامنه بینایی گردد. استروئیدها در صورت ابتلا به گلوکوم بایستی با احتیاط مصرف شوند. اگر این دارو برای 10 روز یا بیشتر استفاده شود، بایستی فشار داخل چشم بررسی گردد هرچند ممکن است در کودکان و بیمارانی که همکاری نمی کنند مشکل باشد.

کاتاراکت:

مصرف کورتیکواستروئیدها ممکن است منجر به تشکیل کاتاراکت Posterior subscapsular ( زیر کپسول خلفی ) گردد.

به تعویق افتادن بهبودی:
مصرف کورتیکواستروئیدها پس از جراحی کاتاراکت ممکن است باعث تاخیر در بهبودی و احتمال شکل گیری برآمدگی در سطح چشم را افزایش دهد. در بیماریهایی که منجر به نازک شدن قرنیه و یا صلبیه میشود، احتمال ایجاد منفذ با مصرف کورتیکوستروئیدهای موضعی وجود دارد.

عفونت های باکتریایی:
مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها ممکن است سبب مهار پاسخ میزبان شده و بنابراین ریسک عفونتهای ثانویه چشمی را افزایش دهد. در شرایط حاد عفونی، استروئیدها ممکن است عفونت را بپوشانند یا سبب افزایش عفونت موجود گردند.

عفونت های ویروسی:
بکارگیری یک کورتیکواستروئید در درمان بیماران با سابقه هرپس سیمپلکس احتیاط بسیار زیادی می طلبد. مصرف استروئیدهای چشمی ممکن است باعث طولانی شدن درمان و یا حتی تشدید بسیاری از عفونتهای چشمی شامل هرپس سیمپلکس شود.

عفونت های قارچی:
عفونت های قارچی قرنیه در صورت هم زمان شدن با مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدهای موضعی بطور ویژه مستعد پیشرفت خواهند شد. در زخم مزمن قرنیه وقتی استروئیدها مورد مصرف قرار می گیرند احتمال حمله عفونت قارچی باید در نظر گرفته شود.

 

خطر آلودگی:
نوک تیوپ با پلک چشم یا محدوده اطراف پلک چشم تماس پیدا نکند. درب تیوب را در مواقعی که دارو را مصرف نمیکنید بسته نگه دارید.

 

مصرف لنز تماسی:
بیماران مادامی که تحت درمان با پماد لوتمکس هستند نباید از لنز تماسی استفاده نمایند.

 

مصرف موضعی چشمی:
پماد لوتمکس فقط برای مصرف موضعی چشم کاربرد دارد.

 

 

پماد لوتمکس، مانند سایر کورتیکواستروئیدهای چشمی، در بسیاری از بیماریهای ویروسی قرنیه و ملتحمه از جمله کراتیت هرپس سیمپلکس اپیتلیال کراتیت دندریتیک ، واکسینیا، واریسلا و همچنین عفونتهای مایکوباکتریال چشم وبیماریهای قارچی ساختار چشم، منع مصرف دارد.

عوارض جانبی ناشی از مصرف استروئیدهای چشمی شامل افزایش فشار چشم می باشد که ممکن است با آسیب عصب بینایی، صدمه به دقت بینایی، تشکیل کاتاراکت subscapsular ، عفونت ثانویه چشمی ناشی از پاتوژن ها از جمله هرپس سیمپلکس و ایجاد منفذ در کره چشم در صورت نازک شدن قرنیه یا صلبیه مرتبط باشد.

شایع ترین عارضه چشمی که در 25 % موارد در مطالعات بالینی گزارش شده است التهاب فضای قدامی چشم می باشد. سایر عوارض شایع با احتمال وقوع ۴ تا ۵ ٪ عبارتند از پرخون شدن ملتحمه، ادم قرنیه و درد چشم. بسیاری از این وقایع ممکن است از عواقب پروسه عمل جراحی باشد. تنها عارضه غیر چشمی که با احتمال کمی بیش از یک درصد موارد اتفاق می افتد، سردرد می‌باشد.

برای نگهداری این دارو بایستی محصول را در دمای 25 تا 15 درجه نگهداری نمایید.

لوتپردنول اتابونات یک پماد استریل است که بصورت تیوب با درب پلی پروپیلن صورتی در اندازه ۳/۵ گرم تولید می شود. در صورت مشاهده جدا شدن حلقه انتهایی درپوش از مصرف خودداری نمایید.