همابیت (Hemabate)

محلول استریل همابیت برای خاتمه دادن به بارداری بین هفته های 13 تا 20 استفاده می شود. که از روز اول آخرین دوره قائدگی نرمال محاسبه می شود. در شرایط زیر در سه ماهه دوم بارداری به منظور سقط جنین مورد استفاده قرار می گیرد:

1. دفع ناموفق جنین در طی دوره درمان با یک روش دیگر

2. گسیختگی غیر کامل غشاهای جنینی در روش های درون رحمی با از دست دادن دارو یا فعالیت رحمی ناکافی

3. نیاز به تکرار استفاده درون رحمی دارو برای دفع جنین

4. گسیختگی خود به خودی یا ناخواسته غشاها در حضور جنین نارس و عدم حضور فعالیت کافی برای دفع

همابیت برای درمان خونریزی پس از زایمان به علت سستی رحم که به روش های مدیریت معمول پاسخ نداده باشد مورد استفاده قرار می گیرد. قبل از درمان باید استفاده از اکسی توسین درون سیاهرگی، تکنیک های دستی مانند ماساژ رحم مورد استفاده قرار گیرد مگر آنکه موارد منع مصرف وجود داشته باشد. در نسبت زیادی از موارد همابیت منجر به توقف خونریزی منجر به مرگ می گردد و همچنین اجتناب از جراحی مداخله ای اورژانسی می گردد.

مصرف در دوران بارداری:

در بارداری در گروه C طبقه بندی می گردد و هرگز بدون مشورت پزشک از این دارو در دورا بارداری استفاده نگردد.گروه B

مصرف در دوران شیردهی :

بدون مشورت پزشک استفاده نگردد.

سقط و موارد استفاده:

دوز اولیه محلول استریل همابیت 1 میلی لیتر می باشد که حاوی 250 میکروگرم کربوپروست است که به صورت عضلانی تزریق می شود. دوز های بعدی از 250 میکروگرم باید در فواصل زمانی 90 تا 210 دقیقه بسته به پاسخ رحم مورد استفاده قرار گیرد.

در صورتی که انقباضات رحم بعد از تزریق چندین دوز 250 میکروگرم ناکافی باشد دوز تجویزی ممکن است تا 500 میکروگرم (2ml) افزایش یابد. دوز نهایی استفاده شده از کربوپروست ترومتامین نباید از 12 میلی گرم فراتر رود و استفاده مداوم و پیوسته از دارو برای بیش از دو روز متوالی توصیه نمی شود.

برای خونریزی رحمی پس از زایمان;

دوز اولیه محلول استریل همابیت 1 میلی لیتر می باشد که حاوی 250 میکروگرم کربوپروست است که به صورت عضلانی تزریق می شود. در مطالعات بالینی مشخص شده است که اکثریت موارد (73 درصد) به یک تزریق پاسخ داده اند. در برخی موارد مشخص چندین دوز در فواصل زمانی 15 تا 90 دقیقه با نتیجه موفق انجام گرفت. نیاز به تزریقات بیشتر و تعیین فواصل زمانی تزریق تنها باید از طریق پزشکان مشخص شود. دوز نهایی همابیت نباید از 2 میلی گرم فراتر رود (8 دوز).

همابیت اثر عوامل اکسی توسیک دیگر را تقویت می کند. در نتیجه استفاده همزمان از این دارو با عوامل اکسی توسیک دیگر پیشنهاد نمی شود.

محلول استریل همابیت مانند دیگر عوامل اکسی توسیک باید تنها با دوز پیشتهاد شده مورد استفاده قرار گیرد. همچنین همابیت باید توسط افراد آموزش دیده در بیمارستان مورد استفاده قرار گیرد. این افراد می بایست بتوانند مراقبت های ضروری و تسهیلات جراحی های حاد را فراهم آورند.

همابیت به صورت مستقیم تاثیری بر قسمت جفت جنینی ندارد. بنابراین این احتمال وجود دارد که جنین نارس سقط شده با استفاده از همابیت علایم موقت زندگی را نشان دهد. این محصول حاوی بنزیل الکل می باشد. همابیت نباید به عنوان یک عامل کشنده جنینی در نظر گرفته شود. مطالعات حیوانی نشان داده است که پروستاگلاندین های دیگر پتانسیل تراتوژنیک دارند. اگر چه این مطالعت تراتوژنیک بودن همابت را تایید نکرده اند هر خاتمه بارداری با همابیت که به انجام نرسیده است باید توسط وسیله دیگر کامل گردد. بنزیل اکل می تواند با (Gasping Syndrome) در جنین های نابالغ مرتبط باشد.

عمومی:

مطالعات حیوانی که به مدت چندین هفته در بالاترین دوز انجام شدند، نشان دادند پروستاگلاندین های سری E و F میتوانند تکثیر استخوان را القا کنند. این اثرات در نوزادان تازه به دنیا آمده که به مدت طولانی پروستاگلاندین E1 را دریافت کرده اند مورد توجه قرار گرفته است. هیچگونه شواهدی مبنی بر اثرات همابیت بر روی استخوان در طی مدت کوتاه دیده نشده است.

در بیماران با سابقه آسم، فشارخون، بیماری قلبی و عروقی و بیماری های کبدی و کلیوی، دیابت، زردی، کم خونی و یا تشنج باید با حتیاط مورد استفاده قرار گیرد.

همانند هر عامل اکسی توسیک دیگر همابیت نیز باید با احتیاط در بیمارانی که دارای رحم زخم شده هستند مورد استفاده قرار بگیرد.

سقط:

همانند سقط خود به خودی، سقط القا شده توسط داروی همابیت در 20 در صد از موارد انتظار می رود که به صورت ناقص انجام گیرد. استفاده از همابیت همراه با تب موقتی می باشد که مربوط به اثر دارو بر تنظیم دما توسط هیپوتالاموس می باشد. افزایش دمای بدن بیش تر از یک درجه تقریبا در هر یک نفر از هشت بیمار اتفاق می افتد. در تمامی موارد دمای بدن پس از اتمام درمان به حالت نرمال بازمی گردد. تمایز تب حاصل از التهاب آندومتررحم پس از سقط از افزایش دمای القا شده توسط دارو مشکل می باشد. اما با افزایش تجربه بالینی تشخیص راحت تر می باشد و به صورت زیر خلاصه می گردد:

تب حاصل از التهاب آندومتر:

زمان شروع: به صورت معمول در روز سوم پس از سقط (38 درجه یا بیشتر)

مدت زمان: طب درمان نشده و عفونت ادامه می یابد و منجر به افزایش عفونت های دیگر لگنی می شود.

محصولات بارداری اغلب در سرویکس یا حفره رحمی باقی می ماند.

بافت شناسی:
در بافت آندومتریوم لنفوسیت ها نفوذ می کنند و بعضی از نواحی دچار نکروز یا خونریزی می شوند.
اغلب بافت انتهایی رحم به صورت نرم و حساس می باشد. درد در هنگام حرکت سرویکس در آزمایش های لگنی.
اغلب همراه با ترشحات بد بو

کشت سرویکس:
کشت اورگانیزم های پاتولوژیک سرویکس یا حفره رحمی پس از سقط به تنهایی تشخیص سقط سپتیک را در عدم حضور شواهد بالینی سپسیز تضمین نمی کند.

شمارش سلول های خونی:
افزایش تعداد گلبول های سفید خون و تمایز شمار گلبول های سفید بین التهاب اندومتریوم و افزایش دمای القا شده توسط داروی همابیت تشخیص داده نمی شود به این دلیل که تعداد کل گلبول های سفید خون در طی عفونت و لوکوسیتوز موقتی القا شده توسط دارو افزایش می یابد. تجویز مایعات برای بیمارانی که طب القا شده با دارو دارند و هیچگونه شواهد بالینی و باکتریولوژیکال از عفونت دیده نمی شود لازم است. هر گونه معیارهای تجربی ساده دیگر برای کاهش دما لازم نمی باشد چراکه تب حاصل از استفاده محلول همابیت موقتی می باشد.
طب القا شده توسط همابیت در خلال 1 تا 16 ساعت ابتدایی پس از اولین تزریق رخ می دهد.
پس از قطع درمان افزایش دما به حالت قبل از شروع درمان بر میگردد.
افزایش دما در صورتی که بافتی نیز باقی نماند رخ می دهد. اگر چه استرومای اندومتریوم دارای ادم و رگی می باشد التهابی وجود ندارد.

خونریزی بعد از زایمان:

افزایش فشار خون

در خونریزی پس از زایمان 4 درصد از بیماران افزایش فشار خون را به عنوان یک اثر جانبی گزارش کردند. درجه افزایش فشار خون در حد متوسط می باشد. و این مشخص نیست که آیا این افزایش فشار خون مربوط به تاثیر مستقیم داروی همابیت است یا در اثر بازگشت به وضعیت مرتبط با بارداری می باشد که توسط شوک هیپوولمیک آشکار می شود.

استفاده در بیماران کوریوآمنیونیت:

در مطالعات بالینی با داروی همابیت کوریوآمنیونیت به عنوان یک عارضه مربوط به آتونی رحم پس از زایمان و خونریزی در 7 درصد از موارد شناسایی شد. این عارضه می تواند اثر بازدارندگی بر پاسخ رحم به داروی همابیت باشد.

سرطان زایی، جهش زایی، نقص در تولید مثل:

مطالعات در رابطه با سرطان در حیوانات با داروی همابیت به دلیل موارد استفاده محدود و طول کوتاه درمان انجام نگرفته است. هیچ شاهدی برای جهش زایی در رابطه با این دارو گزارش نشده است.

بارداری، اثرات تراتو ژنیک:

مطالعات انجام شده بر روی حیوانات هییچگونه مدرکی دال بر تراتو ژنیک بودن نشان نداد. مطالعات انجام شده بر روی رت و خرگوش خاصیت سمی برای جنین نشان دادند. هر دوز دارو میتواند تون عضلانی رحم را افزایش دهد که به نوبه خود جنین را در خطر قرار می دهد.

1. حساسیت شدید (از جمله آنافیلاکسی و آنژیو ادما) به محلول استریل همابیت

2. بیماری التهابی حاد لگنی

3. بیماران با اختلالات کبدی، کلیوی وریوی و قلبی

به طور کلی موقتی و برگشت پذیر هستند. شایع ترین عارضه جانبی مشاهده شده در رابطه با این دارو اثرات انقباضی آن بر ماهیچه صاف می باشد. در بیماران مورد مطالعه، تقریبا 2/3 از آن ها استفراق و اسهال، تقریبا 1/3 حالت تهوع، 1/8 افزایش دمای بدن بیش از 2 درجه فارنهایت و 1/14 دچار گر گرفتگی شدند.

پیشگیری یا استفاده همزمان از دارو های ضد میکروبی و ضد اسهال به طور قابل توجهی اثرات گوارشی شایع با پروستگلاندین های مورد استفاده برای سقط را کاهش می دهد.

در میان آن دسته از بیمارانی که افزایش دما را تجربه می کنند تقریبا یک بیمار در هر 16 بیمار تشخیص بالینی برای التهاب بافت اندومتریوم دارند. ما بقی بیماران مربوط به اثرات تزریق در چندین ساعت بعد از آن می باشد.

عوارض جانبی مشاهده شده در طی استفاده از همابیت برای سقط و برای خونریزی اغلب شامل:

استفراغ، اسهال، حال تهوع، گر گرفتگی، سرفه، سردرد، التهاب اندوکتریوم، ضعف، درد عضلانی، درد چشم، دیستونی، آسم، خشکی دهان، اضطراب، درد قفسه سینه، افزایش فشار خون، تاکی کاردی، ادم، پارگی رحم، عصبانیت، مشکلات خواب، دیسپنه، سر گیجه، تاری دید، تشنگی، خشکی گلو، راش، عفونت دستگاه تنفسی، عفونت دستگاه ادراری، التهاب بافت اندومتریوم

شایع ترین عوارض پس از دفع همابیت

شامل التهاب بافت اندومتریوم و باقی ماندن بافت های مربوط به جفت و خونریزی شدید رحم می باشد که در 1 بیمار از هر 50 بیمار رخ می دهد.

همابیت باید در دمای 2 تا 8 درجه در داخل یخچال نگهداری شود.