کیترودا ( Keytruda )

جایگاه مصرف این دارو به شرح زیر است:

• ملانوما: شامل موارد متاستاتیک یا ضایعات غیر قابل جراحی درمان پس از جراحی در بیماران ١٢ سال به بالا در هر یک از مراحل IIB ، IIC یا III
• سرطان ریه سلول غیر کوچک : در ترکیب با پمترکسد و شیمی درمانی پلاتینوم در خط اول درمان بیماران متاستاتیک نوع غیرسنگفرشی بدون جهش در EGFR یا ALK در ترکیب با کربوپلاتین و پکلی تاکسل/پکلی تاکسل متصل به پروتئین در خط اول درمان بیماران متاستاتیک نوع سلول سنگفرشی. به عنوان منوتراپی در خط اول درمان بیماران سرطان ریه سلول غیر کوچک با بیان PD-L1 (TPS ≥ 1%) بدون جهش در ALK و EGFR . این بیماران در برگیرنده بیماران متاستاتیک یا بیماران در مرحله III سرطان هستند که امکان رادیوتراپی و شیمی درمانی برای ایشان وجود ندارد. بیمارانی را نیز که کاندید جراحی نیستند می توان در این درمان وارد کرد. به عنوان درمان منوتراپی در بیماران متاستاتیکی که TPS ≥ 1% دارند و قبلا حین شیمی درمانی یا پس از آن پیشرفت بیماری را تجربه کرده اند. بیمارانی که تومور ایشان جهش ALK و EGFR دارند پیش از دریافت کیترودا باید درمان های دارای تاییدیه FDA برای این جهش ها را دریافت کنند. به عنوان منوتراپی پس از جراحی و شیمی درمانی پلاتینوم در بیماران مرحله IB (T2a≥4cm)، II یا IIIA .
• سرطان سلول سنگفرشی سر و گردن:در ترکیب با پلاتینوم و فلوئورویوراسیل در خط اول درمان بیماران غیرقابل جراحی، دچار عود بیماری یا متاستاتیک درمان خط اول و منوتراپی در درمان بیماران ضایعات غیرقابل جراحی، دچار عود بیماری یا متاستاتیک با بیان PD-1 (CPS ≥1). به عنوان درمان تک دارویی در درمان بیمارانی که بیماری ایشان برگشت کرده، متاستاتیک هستند یا حین شیمی درمانی پلاتینوم یا پس از آن عود تومور را تجربه کرده اند.
• لنفوم هوچکین کلاسیک: بالغین که بیماری ایشان برگشت داشته یا به درمان پاسخ نمی دهند. درمان بیماران بالغ یا اطفال که لنفوم هوچکین مقاوم به درمان دارند یا بعد از دو یا چند خط درمان عود تومور داشته اند.
• لنفوم سلول B بزرگ مدیاستن اولیه: درمان بالغین و اطفالی که بیماری ایشان مقاوم به درمان بوده یا پس از دو یا چند خط درمان عود تومور داشته اند.
• کارسینوم دستگاه ادراری: درمان بیماران متاستاتیک یا تومور موضعی پیشرفته که کاندید شیمی درمانی پلاتینوم نیستند یا بیماری ایشان حین شیمی درمانی پلاتینوم یا در کمتر از ١٢ ماه از شیمی درمانی پلاتینوم به صورت ادجوانت یا نئوادجوانت پیشرفت کرده است. بیماران با یا بدون تومور پاپیلاری که تومور ایشان به سطح عضله نرسیده اما به دلیل عدم پاسخ به BCG  و نیز نبود امکان سیستکتومی پرخطر محسوب می شوند.
• تومورهایی که جهش MMR داشته یا MSI-H هستند. برای درمان بالغین و اطفال با تومورهای متاستاتیک یا غیر قابل برداشت با جراحی.
• تومورهای کولورکتال با جهش MMR یا وجود MSI-H . برای درمان بیماران با تومورهای متاستاتیک یا غیر قابل برداشت با جراحی.
• سرطان معده: در ترکیب با تراستوزومب، فلوئوروپیریمیدین و شیمی درمانی پلاتینوم در خط اول درمان بیماران متاستاتیک یا بیماران با تومور معده یا آدنوم موضع اتصال معده به مری که تومور آن ها بیان HER-2 داشته و پیشرفته بوده و غیرقابل برداشت با جراحی است.
• سرطان مری: در ترکیب با شیمی درمانی پلاتینوم و فلوئوروپریمیدین در درمان بیماران با تومور متاستاتیک یا موضعی و پیشرفته (تومور١تا٥ سانت بالاتر از محل اتصال مری به معده) که امکان جراحی یا شیمی درمانی و رادیوتراپی برای ایشان وجود ندارد یا به عنوان منوتراپی در بیماران با تومور سنگفرشی دارای بیان PD-L1 (CPS ≥10) که روی یک یا چند خط درمان سیستمیک پاسخ مناسب نگرفته اند.
• سرطان دهانه رحم: در ترکیب با شیمی درمانی، با یا بدون بواسیزومب، برای درمان بیماران با سرطان متاستاتیک، مقاوم به درمان یا درگیر عود که تومور آن ها بیان PD-L1 (CPS≥1) داشته باشد. به عنوان درمان تک دارویی برای درمان بیماران با سرطان دهانه رحم متاستاتیک یا عود سرطان که تومور آن ها علیرغم شیمی درمانی در گذشته پیشرفت داشته و بیان PD-L1 (CPS≥1) نیز دارد .
• کارسینوم هپاتوسلولار: برای درمان بیماران مبتلا به کارسینوم هپاتوسلولار که قبلا تحت درمان با سورافنیب قرار گرفته اند.
• کارسینوم سلول مرکِل: بیماران بالغ و اطفال مبتلا به کارسینوم مِرکِل متاستاتیک یا عود موضعی بیماری.
• کارسینوم سلول کلیه: درترکیب با آگزیتینیب به عنوان خط اول درمان بیماران کارسینوم سلول کلیوی پیشرفته در ترکییب با لِنواتینیب برای خط اول درمان بیماران با کارسینوم پیشرفته کلیه درمان ادجوانت در بیماران پس از نِفرکتومی که در ریسک متوسط تا زیاد عود بیماری قرار دارند.
• کارسینوم اندومتر: در ترکیب با لِنواتینیب برای درمان بیماران مبتلا به کارسینوم پیشرفته اندومتر که جهش MMR دارند و روی درمان های سیستمیک قبلی بیماری شان پیشرفت کرده است. به عنوان تک دارو برای درمان بیماران مبتلا به کارسینوم پیشرفته با جهش MMR یا ناهنجاری MSI-H که با خط قبلی درمان پیشرفت بیماری را تجربه کرده و کاندید جراحی هم نیستند.
• تومورهایی که تعداد جهش زیاد دارند (TMB-H): بالغین و اطفال با تومورهای غیرقابل جراحی یا متاستاتیک (10≤ جهش در هر مگاباز) که درمان جایگزین مطمئن دیگری برای آن ها وجود ندارد یا بر روی درمان قبلی پیشرفت کرده اند.
• کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی: برای درمان بیماران مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی متاستاتیک یا دچار عود ضایعه یا بیماران با تومور پیشرفته موضعی که کاندید جراحی یا رادیوتراپی نیستند.
• سرطان سینه سه گانه منفی: در ترکیب با شیمی درمانی به عنوان درمان نئوادجوانت و سپس ادجوانت بعد از جراحی برای درمان بیماران پرخطر در مراحل اولیه بیماری در ترکیب با شیمی درمانی برای درمان بیماران متاستاتیک یا بیماران با تومور عود کرده موضعی که تومور ایشان قابل جراحی نیست ولی بیان PD-L1 (CPS ≥ 10) دارد .

تجویز کیترودا در زنان باردار ممکن است منجر به آسیب به جنین شود. به علاوه، این آنتی بادی پتانسیل انتقال از مادر به جنین را دارد. در خصوص شیردهی نیز حضور دارو در شیر مادر به اثبات نرسیده است اما به دلیل احتمال وقوع عوارض جانبی جدی به نوزاد توصیه می شود که مادران شیرده طی درمان و تا ٤ ماه بعد از آخرین دوز به نوزاد خود شیر ندهند.

 چگونه بايد داروی کیترودا را مصرف كرد؟

تزریق به صورت وریدی و از طریق رقیق سازی محتوای درون ویال با سدیم کلراید 0.9% یا دکستروز 5%  انجام شده و مدت زمان تزریق 30 دقیقه می باشد.نحوه

اِزمرون به چه صورت تجویز می‌شود و چه مقدار باید مصرف کنم؟

این دارو دردوز 200 میلی گرم هر سه هفته یا 400 میلی گرم هر 6 هفته تجویز می شود.

چه مدت باید داروی کیترودا را مصرف کنم؟

اکثر مطالعات زمان 2 سال را برای دوره درمان با این دارو پیشنهاد می کنند.

مصرف کیترودا در کودکان

در اطفال 12 سال به بالا دوز 2 mg/kg هر سه هفته تجویز می شود.مصرف

مصرف در سالمندان

این دارو دردوز 200 میلی گرم هر سه هفته یا 400 میلی گرم هر 6 هفته تجویز می شود.

در صورت مصرف بیش ‌از حد کیترودا

داده ای در مورد مصرف بیش از حد این دارو وجود ندارد.

در صورت فراموش کردن مصرف کیترودا

داده ای در این مورد وجود ندارد.

تداخل دارویی خاصی قید نشده است.

 پیش از مصرف کیترودا بايد به چه نكاتي توجه داشت؟

هشدارها و اقدامات احتیاطی

مصرف این دارو ممکن است عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی در افراد ایجاد کند. از جمله این عوارض می توان به پنومونی، کولیت، هپاتیت، اندوکرینوپتی، نفریت و اختلال در عملکرد کلیه، عوارض جانبی پوستی و نیز رد پیوند عضو اشاره کرد.

لازم است تا سطح آنزیم های کبدی، کراتینین و کارکرد تیروئید پیش از شروع مصرف و نیز به فواصل منظم حین تجویز دارو بررسی شود.

عوارض جانبی در محل تزریق نیز ممکن است دیده شود که با تغییر در سرعت تزریق قابل مدیریت هستند.

در بیمارانی که پیش یا پس از پیوند مغز استخوان آلوژن از داروهای مهارکننده PD-1/PD-L1 استفاده کنند احتمال رخداد عوارض جانبی خطرناک در آن ها وجود دارد.

درمان بیماران مالتیپل میلوما با آنتی بادی های مهارکننده PD-1/PD-L1 در ترکیب با آنالوگ های تالیدوماید و دگزامتازون فقط در حیطه مطالعات کارآزمایی بالینی توصیه می شود.

احتمال آسیب به جنین در مادران باردار وجود دارد، بنابراین باید در مورد خطر آسیب به جنین به زنان جوان اطلاع داده شده و ایشان از یک متد پیشگیری از بارداری استفاده کنند.

هنگام تجویز کیترودا به مورد زیر توجه فرمایید:

مصرف در کودکان و نوجوانان

کارایی و ایمنی داروی کیترودا برای استفاده به صورت منوتراپی در کودکان مبتلا به ملانوما، لنفوم هوچکین کلاسیک، PMBCL ، کارسینوم مِرکل سِل و سرطان های MSI-H ، با نقص در سیستم MMR یا با مقدار زیاد جهش (TMB-H)  اثبات شده است اما فعلا در سایر اندیکاسیون ها توصیه نمی شود.

مصرف در سالمندان

در مطالعاتی که در بیماران مبتلا به ملانوم، سرطان ریه سلول غیرکوچک، سرطان سر و گردن یا کارسینوم های دستگاه ادرای انجام شده است حدود ٤٨ درصد از افراد شرکت کننده ۶٥ سال به بالا و١۷ درصد بیماران ۷٥ سال به بالا بوده اند. در این مطالعات هیچ تفاوتی در کارایی و ایمنی کیترودا در این گروه سنی به نسبت افراد جوان تر دیده نشد.

مصرف به همراه غذا، مواد آشامیدنی و الکل

دارو تزریقی است.

در موارد زیر داروی کیترودا را مصرف نکنید

در صورت بروز عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی درجه ٤ که می توانند خطرناک باشند.

عوارض جانبی بسیار شایع (ممکن است بیش از ١ نفر از هر ١٠ نفر دچار شوند):

در صوت استفاده به صورت تک دارو: خستگی، دردهای عضلانی، راش، اسهال، تب، سرفه، کاهش اشتها، خارش، تنگی نفس، یبوست، درد، درد شکمی، حالت تهوع و کم کاری تیروئید.

در صورت ترکیب با شیمی درمانی: خستگی، حالت تهوع، یبوست، اسهال، کاهش اشتها، راش، استفراغ، سرفه، تنگی نفس، تب، ریزش مو، نوروپاتی محیطی، التهاب موکوسی، ورم مخاط دهان و لثه، سردرد، کاهش وزن، درد شکمی، بی خوابی، آرترالژی

در ترکیب با شیمی درمانی و بواسیزومب: نوروپاتی محیطی، آلوپسی، بالا رفتن دمای بدن، خستگی/ کاهش انرژی،  حالت تهوع، نوتروپنی، اسهال، کاهش فشار خون، عفونت مجاری ادراری، راش، لوکوپنی، کم کاری تیروئید و کاهش اشتها

در ترکیب با آکسی تینیب: اسهال، خستگی/ کاهش انرژی، افزایش فشار خون، هپاتوتوکسیسیتی، کم کاری تیرئید، کاهش اشتها، قرمزی، اِدِم و ضایعات شبه تاول به خصوص در ناحیه کف دست و پا، حالت تهوع، التهاب و قرمزی در مخاط دهان، تغییر صدا، راش، سرفه و یبوست.

در ترکیب با لِنواتینیب: کم کاری تیروئید، افزایش فشار خون، خستگی، اسهال، ناهنجاری های اسکلتی-ماهیچه ای، حالت تهوع، کاهش اشتها، استفراغ، قرمزی و التهاب مخاط دهان، کاهش وزن،  درد شکمی، عفونت مجرای ادراری، دفع پروتئین در ادرار، یبوست، سر درد، رخدادهای هموراژیک، قرمزی، اِدِم و ضایعات شبه تاول به خصوص در ناحیه کف دست و پا، تغییر صدا، راش، هپاتوتوکسیسیتی و آسیب حاد کلیه.

در ترکیب با اِنفورتومب وِدوتین: راش، نوروپاتی محیطی، خستگی، ریزش مو، کاهش وزن، اسهال، خارش، کاهش اشتها، حالت تهوع، تغییر در درک مزه توسط زبان، عفونت مجاری ادراری، یبوست، اِدِم محیطی، خشکی چشم، گیجی، آرترالژی و خشکی پوست.

عوارض جانبی شایع (ممکن است ١ نفر از هر ۱۰ نفر دچار شود):

عوارض جانبی غیرشایع (امکان ابتلای ١ نفر از هر ١٠٠ نفر): –

عوارض جانبی نادر (امکان ابتلای ١ نفر از هر ١٠٠٠ نفر):

ویال کیترودا را در یخچال و به دور از یخ زدگی نگه داری کنید. در صورت رقیق سازی دارو نمی توان آن را بیش از ۶ ساعت در دمای اتاق نگه داری کرد. در صورت قرار دادن محلول رقیق سازی شده در یخچال تا ٩۶ ساعت قابلیت استفاده وجود دارد که این زمان شامل زمان تزریق نیز می باشد.