ان پلیت ( Nplate )

انپلیت برای درمان بیماران باالغ مبتلا به ITP استفاده می‌شود که ممکن است طحال خود را، ، برداشته و یا برنداشته باشند و تحت درمان با کورتیکواستروئیدها یا ایمونوگلوبین‌ها قرار گرفته باشند، اما این داروها تأثیری بر آنها نداشته است.
انپلیت برای درمان بیماران 1 ساله و بزرگتری استفاده می‌شود که ممکن است طحال خود را، به علت ابتلا به ITP مزمن، برداشته و یا برنداشته باشند و تحت درمان با کورتیکواستروئیدها یا ایمونوگلوبین‌ها قرار گرفته باشند، اما این داروها تأثیری بر آنها نداشته است.
انپلیت باعث می‌شود مغز استخوان (یعنی بخشی از استخوان که سلول خونی می‌سازد) پلاکت‌های بیشتری را تولید کند. این کار به جلوگیری از کبودی و خونریزی ناشی از ITP کمک می‌کند.

اگر در دوران بارداری یا شیردهی هستید، گمان می‌کنید که باردار هستید، یا برای داشتن بچه برنامه‌ریزی می‌کنید، قبل از مصرف این دارو با پزشک معالج یا داروساز خود مشورت کنید. مصرف انپلیت در دوران بارداری توصیه نمی‌شود مگر با تشخیص پزشک.
مشخص نیست که آیا رومی‌پلاستیم در شیر انسان وجود دارد یا خیر. مصرف انپلیت در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود، مگر با تشخیص پزشک. تصمیم به قطع شیردهی یا درمان با رومی‌پلاستیم باید با در نظر گرفتن مزایای هر یک از این دو صورت گیرد

انپلیت تحت نظارت کامل پزشک، که میزان انپلیت تجویزی برای شما را به‌طور دقیق کنترل می‌کند، تجویز می‌شود.
انپلیت هفته‌ای یک‌ بار به‌صورت تزریق زیرپوستی (زیرجلدی) تجویز می‌شود.
دوز اولیه شما هفته‌ای 1 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزنتان است. پزشک میزان انپلیت مورد نیاز را به شما خواهد گفت.
انپلیت باید هفته‌ای یک ‌بار برای افزایش تعداد پلاکت‌های خونتان تزریق شود. پزشک، برای سنجش واکنش پلاکت‌های خونتان و در صورت نیاز، تنظیم دوز مصرف انپلیت، به‌طور مرتب از شما آزمایش خون می‌گیرد.
پس از کنترل تعداد پلاکت‌ها، پزشک برای حفظ کنترل طولانی‌مدت تعداد پلاکت ها، همچنان به‌طور مرتب خون شما را بررسی می‌کند.

مصرف در کودکان:

کودکان (1 تا 17 ساله): پزشک، علاوه‌ بر تنظیم دوز بر اساس تعداد پلاکت‌ها، به‌طور منظم وزن بدنتان را نیز برای تنظیم دوز دارو بررسی می‌‌کند.

در صورت مصرف بیش ‌از حد انپلیت:

پزشک اطمینان می‌دهد که مقدار صحیح انپلیت را مصرف می‌کنید. در صورت مصرف بیش ‌از حد انپلیت، ممکن است دچار هیچ عارضه جسمی نشوید، اما تعداد پلاکت‌هایتان ممکن است بیش ‌از حد بالا رود و در نتیجه، خطر لخته‌ شدن خون نیز افزایش یابد؛ بنابراین، اگر پزشک به مصرف بیش از حد انپلیت مشکوک شود، توصیه می‌شود برای مدتی به لحاظ علائم و نشانه‌های عوارض جانبی تحت نظارت باشید و در صورت لزوم، درمان مناسب برای شما صورت گیرد.

در صورت مصرف کمتر از حد انپلیت:

پزشک اطمینان می‌دهد که میزان صحیح انپلیت را مصرف می‌کنید. در صورت مصرف کمتر از حد لازم انپلیت، ممکن است دچار هیچ عارضه جسمی‌ای نشوید، اما تعداد پلاکت‌هایتان ممکن است بیش ‌از حد کاهش و، در نتیجه، خطر خونریزی افزایش یابد؛ بنابراین، اگر پزشک به مصرف کمتر از حد لازم انپلیت مشکوک شود، توصیه می‌شود برای مدتی به لحاظ علائم و نشانه‌های عوارض جانبی تحت نظارت باشید و، در صورت لزوم، درمان مناسب برای شما صورت گیرد.

در صورت فراموش کردن مصرف انپلیت:

در صورت فراموش کردن یکی از نوبت‌های انپلیت، پزشک در مورد مصرف نوبت بعدی با شما صحبت خواهد کرد.

در صورت قطع مصرف انپلیت:

در صورت قطع مصرف انپلیت، ممکن است تعداد پلاکت‌های خون بیمار مجدداً کم شود (ترومبوسیتوپنی). پزشک در مورد قطع مصرف انپلیت شما تصمیم می‌گیرد.

درصورتی‌که از داروهای دیگری استفاده می‌کنید، اخیراً استفاده کرده‌اید یا ممکن است استفاده کنید، با پزشک معالج یا داروساز خود در میان بگذارید.
در صورت استفاده از داروهای ضد تشکیل لخته خون (ضد انعقادی یا درمان ضد پلاکتی)، بیشتر در معرض خطر خونریزی قرار دارید. پزشک این مورد را با شما در میان خواهد گذاشت.
اگر داروهای کورتیکواستروئید، دانازول و یا آزاتیوپرین، برای درمان ITP ، مصرف می‌کنید، مصرف هم‌زمان آن‌ها با انپلیت ممکن است کاهش یابد و یا قطع شود.

مصرف به همراه غذا، مواد آشامیدنی و الکل:
تاثیر مصرف انپلیت به همراه غذا، مواد آشامیدنی و الکل در اثربخشی یا عوارض جانبی دارو گزارش نشده است. در این مورد با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

در صورت قطع مصرف انپلیت، ممکن است تعداد پلاکت‌های خون مجدداً کم شود (ترومبوسیتوپنی). در صورت قطع مصرف انپلیت، پلاکت‌های خون شما باید تحت نظارت قرار گیرند و پزشک موارد احتیاطی لازم را به شما گوشزد می‌کند.
چنانچه در معرض خطر ایجاد لخته خون هستید یا لخته خون در خانواده شما ارثی است.
خطر ایجاد لخته خون ممکن است در موارد زیر نیز افزایش یابد:
ابتلا به مشکلات کبدی
سالخوردگی (65 سال و بالاتر)
زمین‌گیر بودن
ابتلا به سرطان
مصرف قرص‌های ضد بارداری یا درمان جایگزینی هورمون‌
انجام عمل جراحی یا آسیب‌دیدگی در چند وقت اخیر
چاقی (اضافه‌ وزن)
مصرف سیگار

پیش از مصرف انپلیت، با پزشک، داروساز یا پرستار خود مشورت کنید.
درصورتی‌که تعداد پلاکت‌های خون شما بالا باشد، در معرض خطر لخته خون هستید. پزشک، برای آنکه تعداد پلاکت‌ها بیش از حد افزایش نیابد، دوز انپلیت مصرفی شما را تنظیم می‌کند.

تغییرات مغز استخوان (افزایش رتیکولین و فیبروز احتمالی مغز استخوان):

مصرف طولانی‌مدت انپلیت ممکن است موجب تغییراتی در مغز استخوان شما شود. این تغییرات ممکن است منجر به ایجاد سلول‌های خونی غیرعادی یا تولید کمتر سلول‌‌های خونی شود. شکل خفیف این تغییرات مغز استخوانی، که «افزایش رتیکولین» نامیده می‌شود، در آزمایش‌های بالینی انپلیت مشاهده شده است. مشخص نیست که آیا این عارضه پیشرفت می‌کند و به شکل شدیدتر آن، یعنی «فیبروز»، درمی‌آید یا خیر. علائم تغییرات مغز استخوان ممکن است به‌صورت ناهنجاری‌هایی در آزمایش خون نشان داده شود. پزشک تشخیص می‌دهد که آیا این ناهنجاری‌ها به معنای آن است که باید آزمایش مغز استخوان بدهید یا مصرف انپلیت را قطع کنید.

وخیم‌تر شدن سرطان خون:

پزشک، برای اطمینان از اینکه بیمار به ITP مبتلا است، نه بیماری دیگری نظیر سندروم میلودیسپلاستیک MDS))، ممکن است اقدام به انجام بیوپسی مغز استخوان کند. درصورتی‌که بیمار به MDS مبتلا است و انپلیت مصرف می‌کند، تعداد سلول‌های بلاست ممکن است افزایش یابد و بیماری MDS وخیم‌تر و به لوکمی میلوئید حاد، که نوعی سرطان خون است، تبدیل شود.

عدم پاسخ درمانی به رومی‌پلوستیم:

پزشک، در صورت عدم پاسخ درمانی بیمار به رومی‌پلوستیم یا عدم ادامه پاسخ به درمان با رومی‌پلاستیم (علی رغم پاسخ به درمان اولیه)، دلایل آن را بررسی می‌کند. برای مثال، بررسی می‌کند که آیا بیمار دچار افزایش فیبرهای مغز استخوان (رتیکولین) شده یا بدنش آنتی‌بادی‌هایی تولید کرده است که فعالیت رومی‌پلاستیم را خنثی می‌کنند؟

مصرف در کودکان و نوجوانان:

مصرف انپلیت در کودکان زیر 1 سال توصیه نمی‌شود.

حساسیت به رومی‌پلاستیم یا هر یک از ترکیبات این دارو (فهرست آن در بخش 6 آمده است).
حساسیت به هر دارویی که از طریق فناوری DNA و با استفاده از میکروارگانیسم اشرشیا کلی (E.Coli) تولید می‌شود

عوارض جانبی احتمالی در بزرگسالان مبتلا به ITP:

عوارض جانبی بسیار شایع از هر ۱۰ نفر، ممکن است بیش از ۱ نفر به آن دچار شود:
سردرد
واکنش‌های آلرژیک
عفونت مجرای تنفسی فوقانی.

عوارض جانبی شایع از هر ۱۰ نفر، ممکن است ۱ نفر به آن دچار شود:
اختلال مغز استخوان، از جمله افزایش فیبر مغز استخوان (رتیکولین)
مشکل خواب (بی‌خوابی)
سرگیجه
گزگز یا بی‌حسی دست‌ها یا پاها (پاراستزی)
میگرن
قرمزی پوست (سرخ شدن)
لخته شدن خون در شریان ریوی (آمبولی ریوی)
حالت تهوع
اسهال
دردهای شکمی
سوء هاضمه (دیس پپسی)
یبوست
خارش پوست (پروریتیس)
خون‌مردگی (اکیموز)
کبودی (کنتزیون)
جوش
درد مفصلی (آرترالژی)
درد عضلانی یا ضعف (میالژی)
درد دست و پاها
اسپاسم عضلانی
کمردرد
درد استخوان‌ها
خستگی
واکنش موضع تزریق
تورم دست‌ها و پاها (ادمای محیطی)
علائم تب‌مانند (بیماری شبیه آنفولانزا)
درد
ضعف (آستنیا)
تب (پیرکسیا)
لرز
خون‌مردگی
تورم صورت، لب‌ها، دهان، زبان یا گلو که ممکن است در بلع یا تنفس مشکل ایجاد کند (آنژیوادم)
ورم معده و روده
تپش قلب

عوارض جانبی شایع از هر ۱۰ نفر، ممکن است ۱ نفر به آن دچار شود (ممکن است در آزمایش خون یا ادرار تشخیص داده شود):
کاهش تعداد پلاکت‌های خون (ترومبوسیتوپنی) پس از قطع مصرف انپلیت
تعداد بیش ‌از حد طبیعی پلاکت‌ها (ترومبوسیتوز)
کم‌خونی

عوارض جانبی غیرشایع از هر 100 نفر ممکن است ۱ نفر به آن دچار شود:
 نارسایی مغز استخوان، اختلال مغز استخوان که موجب زخم (میلوفیبروز) می‌شود، بزرگ شدن طحال (اسپلنومگالی)، خونریزی واژن (هموراژ واژینال)، خونریزی مقعد (هموراژ مقعدی)، خونریزی دهان (هموراژ دهانی)، خونریزی از محل تزریق (هموراژ محل تزریق).
حمله قلبی (انفارکتوس میوکاردیال)، افزایش ضربان قلب
سرگیجه یا احساس چرخش سر (ورتیگو)
مشکلات چشمی نظیر: خونریزی از چشم (هموراژ ملتحمه چشم)، مشکل در تمرکز یا اختلال دید (اختلال در مکان‌یابی، پاپیلوادم یا اختلال چشمی)، کوری، خارش چشم (پروریتوس چشمی)، افزایش اشک (افزایش لاکریماسیون) یا اختلال بینایی.
مشکلاتی در سیستم گوارشی نظیر: استفراغ، تنفس بدبو (بوی بد دهان)، مشکل در بلع (دیسفاژیا)، سوء هاضمه یا سوزش معده (بیماری رفلاکس معده-مری)، خون در مدفوع (هماتوشزی)، ناراحتی معده، زخم دهان یا خونریزی دهانی (استوماتیت)، تغییر رنگ دندان‌ها.
کاهش وزن، افزایش وزن، عدم تحمل الکل، از دست دادن اشتها (آنورکسی یا کاهش اشتها)، کم‌آبی.
احساس بیماری عمومی (مالایز)، درد قفسه سینه، زودرنجی، تورم صورت (ادم صورت)، احساس گرما، افزایش دمای بدن، احساس دلهره،
آنفولانزا، عفونت موضعی، التهاب مجرای بینی و حلق (نازوفارنژیت)،
مشکلات دهان و بینی از جمله: سرفه، آبریزش بینی (رینوره)، خشکی گلو، تنگی نفس یا مشکل در تنفس (دیسپنه)، گرفتگی بینی، تنفس دردناک،
تورم دردناک مفاصل ناشی از اسیداوریک (محصول تجزیه‌ مواد غذایی) (نقرس)،
گرفتگی عضلات، ضعف عضلانی، درد شانه‌ها، تکانش عضلات،
مشکلات سیستم عصبی از جمله: انقباض غیر ارادی عضلات (کلونوس)، اختلال در حس چشایی (دیسگوسیا)، کاهش حس چشایی (هیپوگوسیا)، کاهش حس به‌ویژه در پوست (هیپواستزی)، تغییر در عملکرد عصبی بازوها و پاها (نوروپاتی محیطی)، لخته‌ خون در سینوس عرضی (ترومبوز سینوس عرضی)،
افسردگی، رؤیاهای غیرعادی،
ریزش مو (آلوپسی)، حساسیت به نور (واکنش حساسیت به نور)، آکنه، واکنش پوستی با آلرژن‌ها (تماس پوستی)، تظاهرات پوستی همراه با جوش و تاول (اگزما)، خشکی پوست، قرمزی پوست (اریتم)، پوسته‌پوسته شدن شدید جوش‌ها (جوش‌های اگزفولیاتیو)، رشد غیرعادی مو، خارش یا ضخیم شدن پوست در نتیجه خارش مکرر (پروریگو)، خون‌مردگی یا کبودی زیر پوست (پورپورا)، جوش‌های متورم پوستی (جوش پاپولر)، جوش‌های خارش‌دار (جوش پروریتیک)، جوش‌های خارش‌دار منتشر (کهیر)، برآمدگی‌های پوستی (نودول‌های پوستی)، بوی ناخوشایند پوست (ناهنجاری بوی پوست)،
مشکلات گردش خون شامل: لخته خون در رگ داخل کبد (ترومبوز ورید پورت)، ترومبوز ورید عمقی، فشار خون پایین (هیپوتنسیون)، افزایش فشار خون، انسداد عروق خونی یا (آمبولی محیطی)، کاهش جریان خون در دست‌ها، قوزک پا یا خود پا (ایسکمی محیطی)، تورم یکی از رگ‌ها و لختگی در آن که ممکن است باعث لمس بسیار حساس شود (التهاب ورید یا ترومبوفلبیت)، لخته خون (ترومبوز)،
اختلال نادر که به ‌صورت دردهای سوزشی دوره‌ای بروز می‌کند، قرمزی و گرمی دست‌ها و پاها (اریتروملالژیا).

عوارض جانبی غیرشایع از هر 100 نفر ممکن است 1 نفر دچار شود (ممکن است در آزمایش خون یا ادرار تشخیص داده شود):
نوع نادری از کم‌خونی که باعث کاهش تعداد سلول‌های قرمز، سلول‌های سفید و پلاکت‌های خون می‌شود (کم‌خونی آپلاستیک)،
افزایش تعداد سلول‌های سفید خون (لوکوسیتوز)،
تولید بیش ‌از حد پلاکت (ترومبوسیتوز، افزایش تعداد پلاکت‌ها، تعداد غیرعادی سلول‌های خونی که مانع خونریزی می‌شوند (ناهنجاری تعداد پلاکت‌ها)،
تغییراتی در آزمایش‌های خون (افزایش ترانس‌آمیناز، افزایش دهیدروژناز لاکتات درخون)،
یا سرطان سلول‌های سفید خون (مالتیپل میلوم)،
پروتئین در ادرار.

عوارض جانبی احتمالی در کودکان مبتلا به ITP:

عوارض جانبی بسیار شایع از هر ۱۰ نفر ممکن است بیش از ۱ نفر به آن دچار شود:
عفونت مجرای تنفسی فوقانی
درد ناحیه دهان یا گلو (درد دهانی-حلقی)
خارش، آبریزش یا گرفتگی بینی (رینیت)
سرفه
دردهای بالای شکم
اسهال
جوش
تب (پیرکسیا)
کبودی (کنتزیون)

عوارض جانبی شایع از هر ۱۰ نفر ممکن است ۱ نفر به آن دچار شود:
ورم معده و روده
گلودرد و مشکل در بلع (فارینژیت)،
التهاب چشم (کنژنکتیویت)
عفونت گوش
التهاب سینوس‌ها (سینوزیت)
تورم اندام‌ها، دست‌ها و پاها
خونریزی یا کبودی زیرپوستی (پورپورا)
جوش‌های خارش‌دار (کهیر)

عوارض جانبی غیرشایع از هر 100 نفر ممکن است ۱ نفر به آن دچار شود:
افزایش بیش‌ از حد پلاکت‌ها (ترومبوسیتوز)

گزارش عوارض جانبی:
در صورت بروز هرگونه عارضه جانبی، با پزشک، داروساز یا پرستار خود صحبت کنید. این موضوع شامل تمامی انواع عوارض جانبی‌ای که فهرستشان در این بروشور نیامده است نیز می‌شود. از طریق گزارش عوارض جانبی، می‌توانید اطلاعات بیشتری در مورد ایمنی این دارو ارائه دهید.

این دارو را دور از دسترس و دید کودکان قرار دهید.
از این دارو پس از تاریخ انقضای مندرج روی برچسب ویال و کارتون آن پس از اصطلاح EXP استفاده نکنید. تاریخ انقضاء به آخرین روز آن ماه اشاره دارد.
دارو را در یخچال نگه‌ دارید (2 تا 8 درجه سانتی‌گراد).
از انجماد دارو خودداری کنید.
به‌منظور محافظت در برابر نور، آن را در داخل کارتون اصلی خود قرار دهید.
در صورت نگهداری این دارو در کارتن اصلی خودش، می‌توان آن را به مدت 30 روز در خارج از یخچال و در دمای اتاق (تا 25 درجة سانتی‌گراد) نگهداری کرد.
داروها را از طریق فاضلاب یا زباله خانگی امحاء نکنید. برای اطلاع یافتن از نحوه امحاء داروهایی که دیگر استفاده نمی‌کنید، با داروساز خود صحبت کنید. این اقدامات به محافظت از محیط زیست کمک خواهند کرد.

قبل از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات، باید با پزشک خود مشورت کنید، زیرا برخی عوارض جانبی این دارو (مثلاً سرگیجه موقت) ممکن است توانایی شما در انجام رانندگی ایمن یا کار با ماشین‌آلات را مختل کند.

ماده فعال این دارو رومی‌پلاستیم است. هر ویال پودر انپلیت 250 میکروگرمی برای تهیه محلول جهت تزریقی حاوی 375 میکروگرم رومی‌پلاستیم استفاده می‌شود. برای اطمینان از تزریق کامل 250 میکروگرم رومی‌پلاستیم، مقدار بیشتری پور در آن قرار دارد. پس از تهیة محلول، مقدار 5/0 میلی‌لیتر محلول شامل 250 میکروگرم رومی‌پلاستیم (500 میکروگرم بر میلی‌لیتر) است. هر ویال پودر انپلیت 500 میکروگرمی برای تهیه محلول جهت تزریقی حاوی 625 میکروگرم رومی‌پلاستیم است. برای اطمینان از تزریق کامل 500 میکروگرم رومی‌پلاستیم، مقدار بیشتری پور در آن قرار دارد. پس از تهیه محلول، مقدار 1 میلی‌لیتر محلول شامل 500 میکروگرم رومی‌پلاستیم (500 میکروگرم بر میلی‌لیتر) است. سایر ترکیبات این دارو عبارتند از: مانیتول E421))، ساکروز، ال هیستیدین، اسید هیدروکلریک (برای تنظیم pH) و پلی سوربات 20. شکل ظاهری انپلیت و محتویات داخل بسته انپلیت پودر سفیدرنگی است که برای تهیه محلول جهت تزریق در ویال‌های شیشه‌ای تک‌دوز ارائه می‌شود. کارتن‌ها شامل 1 یا 4 ویال 250 میکروگرم (درپوش قرمز) یا 500 میکروگرم (درپوش آبی) رومی‌پلاستیم هستند. همه کارتن‌ها با اندازه‌های مختلف ممکن است به بازار عرضه نشوند.