زاودوس ( Zavedos )

لوکمی حاد میلوئید (AML) در بزرگسالان و اطفال

رده‌یD:
تنها در موارد تهدیدکننده‌ی حیات که هیچ انتخاب دیگری وجود ندارد، قابل مصرف است.

شیردهی:
ترشح آن در شیر مشخص نیست. از مصرف آن اجتناب شود.

بزرگسالان:

لوکمی حاد میلوئید (AML):

القا: mg/m2 12، روزانه به‌صورت وریدی در مدت زمان 10 تا 15 دقیقه تزریق می‌شود. Zavedos برای AML به همراه Cytosar تجویز می‌شود.
Consolidation: mg/m2 12– 10، روزانه، برای دو روز پیاپی، تزریق وریدی می‌شود.

اطفال:

لوکمی حاد میلوئید (AML): mg/m2 12– 10، روزانه، برای سه روز پیایپی با فواصل زمانی سه هفته‌ای، به‌صورت وریدی تزریق می‌شود.

تعدیل دوز برای بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی:

بزرگسالان:
ml/ min 50- 10 CrCl: دوز مصرفی 75% دوز استاندارد است.
ml/ min 10 > CrCl: دوز مصرفی 50% دوز استاندارد است.
همودیالیز: دوز مکمل مورد نیاز نیست.
دیالیز صفاقی: دوز مکمل مورد نیاز نیست.

کودکان:
ml/ min 50 > CrCl: دوز مصرفی 75% دوز استاندارد است.
همودیالیز: دوز مصرفی 75% دوز استاندارد است.
دیالیز صفاقی: دوز مصرفی 75% دوز استاندارد است.

تعدیل دوز در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی:

بیلی‌روبین معادل mg/dL 5– 6/2: دوز مصرفی 50% دوز استاندارد است.
بیلی روبین بیشتر از mg/dL 5: از مصرف Zavedos خودداری شود.

تحویز همزمان با سایر داروهای شیمی درمانی با اثر مشابه با ایداروبیسین ممکن است اثرات میلوساپرسیو را بیشتر کند.

داروهای کاردیوتوکسیک

واکسن های زنده

داروهای ضدانعقاد خوراکی

سیکلوسپورین A

در طول مدت درمان با Zavedos انجام آزمایش‌های شمارش سلول‌های خونی (CBC)، تست عملکرد کبدی و کلیوی و بررسی عملکرد قلبی ضروری است.
درصورت بروز موکوزیت شدید پس از کورس اول درمان، تجویز ایداروبیسین قطع شود. چنانچه تصمیم به ادامه‎ی مصرف آن گرفته شد، دوز مصرفی باید 75% دوز استاندارد باشد.
Zavedos باید تحت نظارت پزشک متخصص در درمان لوکمی تجویز شود که توانایی پاسخ سریع به شرایطی مانند واکنش‌های هموراژیک شدید و عفونت‌های پیچیده را داشته باشد.
Zavedos را باید داخل انفوزیون وریدی با سرعت بالا وارد کرد. در غیر این صورت ممکن است extravasation اتفاق بیفتد. به هیچ وجه تزریق داخل عضلانی یا زیر جلدی انجام نشود.
در مواردی سمیت قلبی که ممکن است منجر به CHF شود، دیده شده است. احتمال بروز سمیت قلبی در افرادی که بیماری زمینه‌ای قلبی دارند، کسانی که سابق بر این آنتراسایکلین‌های دیگری مصرف کرده‌اند یا مورد رادیوتراپی در ناحیه‌ی مدیاستینال- پریکاردیال قرار گرفته‌اند، بیشتر است.
درصورتی‌که دوز تجمعی دریافتی بیمار بیشتر از mg/m2 150 باشد، احتمال کاهش برون‌ده قلبی وجود دارد.
احتمال بروز سرکوب شدید مغز استخوان، حتی در دوزهای درمانی وجود دارد.

چنانچه خروج دارو از رگ اتفاق بیفتد، می‌توان از روش‌های زیر برای کنترل وضعیت استفاده کرد:
خنک کردن موضعی ضایعه به وسیله‌ی بسته‌ی یخ یا پدهای خنک‌کننده، به مدت 25 ساعت (تا آن‌جا که برای بیمار قابل تحمل باشد) کمک‌کننده است.
‌ استفاده از گرما خطرناک است و ممنوعیت دارد.
محل تزریق به مدت 48 ساعت بالاتر از سطح بدن نگه داشته شود و پس از گذشتن این مدت‌زمان می‌توان به فعالیت عادی برگشت.
اگر درد و اریتم یا تورم به مدت بیش از 48 ساعت ادامه پیدا کرد، به‌سرعت به جراح پلاستیک ارجاع داده شود، زیرا ممکن است نیاز به دبریدمان داشته باشد.

حساسیت به ایداروبیسین یا هریک از اجزای دیگر فرمولاسیون
بیلی‌روبین سرم بالاتر از mg/dL 5 ( یا بیشتر از umlo/L 85)

عوارض جانبی با شیوع بیشتر از 10%:
عفونت، تهوع، استفراغ، آلوپشیا، خونریزی، استوماتیت، تب، افزایش سطح ترنس‌آمینازهای کبدی و بیلی‌روبین، سرکوب مغز استخوان

عوارض جانبی با شیوع 1 تا 10%:
تشنج، نارسایی احتقانی قلب، نوروپاتی محیطی

تداخلات جدی (باید از داروی جایگزین استفاده کرد):
واکسن خوراکی زنده‌ی آدنوویروس تیپ 4 و 7، تراستوزومب و پالیفرمین، سیکلوفسفاماید، پکلیتاکسل
تداخلاتی که نیاز به مانیتورینگ دقیق دارند: بلاتاسپت، بواسیزومب، بوسوتینیب، دنوزومب، الیگلوستات، فینگولیمود، هیدروکسی‌اوره، واکسن ضد مننگوکوک تیپ B و سیپولیوسل- t لومیپاتاید

در دمای اتاق و به دور از نور نگهداری شود.