فورادیل ( Foradil )

• پروفیلاکسی و درمان انسداد برونش ها در بیماران مبتلا به آسم به عنوان رژیم درمانی افزودنی به درمان با کورتیکواستروئید استنشاقی (ICS)
• پروفیلاکسی و درمان انسداد برونش در بیماران مبتلا به بیماری انسداد ریوی مزمن برگشت پذیر یا غیرقابل برگشت (COPD) شامل برونشیت مزمن و امفیزم. مطالعات نشان داده که فوردایل موجب بهبود کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به COPD می شود.

پتانسیل تاثیرگذاری بر بارداری زنان

هیچ توصیه خاصی در مورد مصرف دارو توسط زنان باردار وجود ندارد.

بارداری

مطالعات انجام شده نشان می دهند که فورادیل تاثیر زیانبار مستقیم یا غیرمستقیمی در رابطه با سیستم تولیدمثلی ندارد (قسمت اطلاعات ایمنی غیربالینی را ملاحظه فرمائید).  از مصرف دارو در دوران بارداری می بایست اجتناب شود مگر این  که داروی ایمن تری برای جایگزین کردن وجود نداشته باشد.

فورمترول، شبیه به سایر  محرک های بتا2-آدرنرژیک ممکن است موجب بروز تاثیر مهاری بر عمل زایمان شود چون این دارو تاثیر شل کنندگی بر عضله صاف رحم دارد.

شیردهی

داده های محدودی در مورد مصرف فورادیل و تاثیر آن بر شیردهی وجود دارند. تاثیر فورموترول بر روی شیردهی انسان معلوم نیست. فورموترول در شیر رت های شیرده شناسایی شده است (قسمت اطلاعات ایمنی غیربالینی را ملاحظه فرمائید). از آنجایی که بسیاری از داروها در شیر انسان ترشح می شوند، لذا مادران مصرف کننده فورادیل نباید به کودک خود شیر دهند.

باروری

هیچ گونه اطلاعاتی در مورد تاثیر فورموترول بر باروری انسان در دسترس نیست. در مطالعات انجام شده بر روی رت های نر و ماده هیچ گونه اختلال و  نارسایی در قدرت باروری مشاهده نشد (قسمت اطلاعات ایمنی غیربالینی را ملاحظه فرمائید).

ویژگی های فارماکودینامیک را ملاحظه فرمائید)

در بیماران تحت درمان برای پیشگیری از  شکستگی های بالینی مصرف  مکمل  کلسیم و ویتامین D  پس از شکستگی استخوان هیپ با ترومای خفیف (قسمت  هشدارها و احتیاط ها را ملاحظه فرمائید).

مقدار دوز دارو و نحوه مصرف

روش مصرف

برای استنشاق در افراد بزرگسال و کودکان 5 سال به بالا.

کپسول های پودری استنشاقی فورادیل می بایست فقط به وسیله آئرولایزر^® ارائه شده در بسته فورادیل مصرف شوند.

برای اطمینان از مصرف درست دارو، پزشک یا سایر فعالین در حوزه سلامت می بایست:

نحوه استفاده از افشانه تنفسی را به بیمار نشان دهید.

کپسول را  فقط با استفاده از افشانه تنفسی اسپری کنید

به بیمار آموزش دهید که کپسول ها فقط برای مصر به شکل استنشاقی هستند و نباید بلعیده شوند (قسمت هشدارها و احتیاط ها را ملاحظه فرمائید).

در بروشور داخل جعبه دستورالعمل های مفصل مربوط به استفاده از افشانه تنفسی  قرار داده شده اند.

درک این موضوع که کپسول پس از استنشاق  ممکن است تکه تکه شده و قطعات کوچک ژلاتینی به دهان یا حلق برسند حائز اهمیت است. با سوراخ کردن حداکثر یک بار کپسول احتمال وقوع چنین رخدادی به حداقل می رسد. کپسول ار ژلاتینی ساخته شده که در صورت خوردن آن آسیبی به بدن وارد نمی شود.

کپسول ها باید فقط بلافاصله قبل از مصرف از بسته خارج شود.

دوز مصرفی در آسم  بزرگسالان

در درمان  نگهدارنده منظم، 1 تا 2 کپسول استنشاقی (معادل 12 تا 24 میکروگرم فورموترول) دو بار در روز مصرف می شود. فورادیل می بایست فقط به صورت رژیم درمانی افزودنی به درمان با کورتیکواستروئید استنشاقی تجویز شود.حداکثر دوز توصیه شده برای درمان نگهدارنده معادل 48 میکروگرم در روز است.

در صورت لزوم، برای تسکین علائم معمولی ایجاد شده  1 تا 2 کپسول اضافی در روز ممکن است مصرف شود، اما حداکثر دوز توصیه شده در روز نباید از 48 میکروگرم در روز بیشتر شود. با این وجود، در صورت نیاز به دوز بیشتر از حد معمول (یعنی بیش از دو روز در هفته) می بایست با توصیه پزشک باشد و روند درمان مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد، چون این وضعیت ممکن است نشانه وخیم شدن شرایط موجود باشد. برای تسکین علائم حاد بیماری آسم نیاید فورادیل مصرف شود. در موارد وقوع حمله حاد باید از یک آگونیست بتا-2 کوتاه اثر استفاده کرد (قسمت هشدارها و احتیاط ها را ملاحظه فرمائید).

پروفیلاکسی علیه برونکواسپاسم القاء شده به واسطه ورزش یا پیش ازقرار گرفتن در معرض یک آلرژن غیرقابل اجتناب معین

برای پروفیلاکسی علیه برونکواسپاسم القاء شده به واسطه ورزش یا پیش ازقرار گرفتن در معرض یک آلرژن غیرقابل اجتناب معین، می بایست  به مدت حداقل 15 دقیقه قبل از ورزش یا قرار گرفتن در معرض آلرژن محتویات یک کپسول استنشاقی  (12 میکروگرم) مصرف شود. در بیماران با سابقه برونکواسپاسم شدید، ممکن است 2 کپسول استنشاقی (24 میکروگرم) برای پروفیلاکسی لازم باشد. آلرژن غیرقابل اجتانب خاص در بیماران مبتلا به آسم مزمن، ممکن است مصرف فورادیل برای پیشگیری از بروز برونکواسپاسم به واسطه ورزش یا پیش از قرار گرفتن در معرض آلرژن غیرقابل اجتناب معین درمان علامتی باشد، درمان آسم می بایست شامل ICS نیز باشد.

بیماری ریوی انسدادی مزمن

در درمان نگهدارنده منظم، 1 تا 2 کپسول استنشاقی (12 تا 24 میکروگرم) دو بار در روز مصرف می شود.

آسم در کودکان ( (کودکان 5 سال به بالا)

برای  درمان نگهدارنده منظم، 1 کپسول استنشاقی (12 میکروگرم) دو بار در روز مصرف می شود.  فورادیل می بایست فقط به صورت یک رژیم درمانی افزودنی به درمان با کورتیکواستروئید استنشاقی تجویز شود.

در مورد کودکان 5 تا 12 سال، درمان با محصول ترکیبی حاوی کورتیکواستروئید استنشاقی و یک داروی بتا2-آگونیست با اثر طولانی (LABA)  توصیه می شود، به استثنای مواردی که در آن ها یک کورتیکواسنروئیدو یک بتا2-آگونیست با اثر طولانی مدت به شکل جداگانه مورد نیاز باشد (قسمت هشدارها و احتیاط ها را ملاحظه فرمائید). 

حداکثر دوز توصیه شده معادل 24 میکروگرم در روز می باشد.

فورادیل نباید برای تسکین علائم حاد حمله آسم استفاده شود. در موارد وقوع حمله حاد، می بایست داروهای بتا2-آگونیست کوتاه اثر مصرف شوند (قسمت هشدارها و احتیاط ها را ملاحظه فرمائید).

پروفیلاکسی علیه برونکوپلاسم القاء شده به واسطه ورزش یا قرار گرفتن در معرض یک آلرژن اجتناب ناپذیر معین

برای این منظور حداقل 15 دقیقه قبل از ورزش یا قرار گرفتن در معرض آلرژن، محتوای یک کپسول استنشاقی (12 میکروگرمی) استنشاق شود.

در بیماران مبتلا به آسم مزمن، برای پیشگیری از بروز برونکواسپاسم به واسطه ورزش یا پیش از قرار گرفتن در معرض آلرژن غیرقابل اجتناب  معین مصرف فورادیل ممکن است به لحاظ بالینی درمان علامتی باشد، اما در درمان آسم می بایست ICS نیز در نظر گرفته شود.

در کودکان زیر 5 سال فورادیل توصیه نمی شود.

بزرگسالان و کودکان 5 سال به بالا

بنابراین تاثیر فورادیل بر اتساع برونش ها تا 12 ساعت پس ازاستنشاق همچنان قابل ملاحظه است. بنابراین در اغلب موارد، درمان نگهدارنده سه روزه  انسداد برونش ها در شرایط مزمن را در طول روز و شب کنترل خواهد کرد.

جمعیت های خاص

 نارسایی کلیوی

در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی تاثیر فورموترول مورد مطالعه قرار نگرفته است (قسمت فارماکولوژی بالینی را ملاحظه فرمائید).

نارسایی کبدی

در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی تاثیر فورموترول  مورد مطالعه قرار نگرفته است (قسما فارماکولوژی بالینی را ملاحظه فرمائید).

سالمندان (بالای 65 سال)

در بیماران سالمند ویژگی های فارماکوکینتیک دارو مورد مطالعه قرار نگرفته است (قسمت فارماکولوژی بالینی را ملاحظه فرمائید). داده های موجود و به دست آمده از کارآزمایی های بالینی انجام شده در بیماران سالمند نشان نمی دهد که مصرف دوز دارو در این گروه از بیماران نسبت به سایر افراد بزرگسال متفاوت است (قسمت مطالعات بالینی را ملاحظه فرمائید).

مصرف دارو به شکل نادرست

گزارشاتی در مورد بیماران مبنی بر استفاده غلط دارو وجو داشته است، در این موارد بیمار به جای قرار دادن کپسول ها در افشانه تنفسی، کپسول را بلعیده است. بخش عمده ای از این موارد با عوارض جانبی همراه نبوده اند. پرسنل ارائه دهنده خدمات در حوزه مراقبت از سلامت می بایست با بیمار در مورد نحوه استفاده صحیح از افشانه تنفسی فورادیل بحث کنند (قسمت دوز مصرفی و نحوه استفاده از دارو ، مطلب روش مصرف را ملاحظه فرمائید). اگر بیماری که افشانه تنفسی فورادیل برای وی تجویز شده بهبود نفس کشیدن را تجربه نکرده باشد، در این صورت پرسنل فعال در حوزه مراقبت از سلامت می بایست  از بیمار بپرسد که چگ.نه از افشانه تنفسی فورادیل استفاده کرده است.

اوردوز

علائم

اوردوز فورادیل احتمالا به بروز تاثیراتی منتهی می گردد که  برای محرک های بتا2-آدرنرژیک تیپیک هستند: تهوع، استفراغ، سردرد، رعشه، خواب آلودگی، پالپیتیشن، تاکی کاردی، آریتمی های بطن، اسیدوز متابولیک، هیپوکالمی، هیپرگلیسمی، هیپرتسیون

درمان

درمان حمایتی و علامتی توصیه می شود. در مارد جدی و شدید، بیماران می بایست در بیمارستان بستری شوند.

مصرف بتا-بلوکرهای انتخابی قلب ممکن است مدنظر قرار گیرد، اما این کار تنها تحت نظارت پزشک و با حداکثر احتیاط لازم باید انجام شئد چون مصرف داروهای بلوکر بتا-آدرنرژیک ممکن است باعث تحریک اسپاسم برونش ها (برونکواسپاسم) شود.

فورادیل نباید همراه با LABA دیگری استفاده شود.

هر گاه فورادیل تجویز می شود، بیماران می بایست از نظر کفایت درمان ضدالتهابی دریافت شده مورد ارزیابی قرار گیرند. بیمارتن برای ادامه درمان با داروهای ضدالتهابی  و عدم تغییر آن پس از شروع درمان با فورادیل با پزشک خود مشاوره کنند حتی اگر علائم بیماری بهبود یافته باشند.

زنانی که علائم آسم تحت کنترل قرار دارند، می بایست به کاهش تدریجی علائم بیماری با مصرف دوزی از فورادیل توجه شود. پایش منظم بیماران با کاهش یافتن روند درمان حائز اهمیت است. در این زمان می بایست از پائین ترین دوز اثربخش فورادیل استفاده شود.

تشدید علائم آسم

مطالعات بالینی انجام شده بر روی فورادیل نشان دهنده نرخ بالاتر از تشدید علائم ـسم حاد در بیمارانی است تحت درمان با فورادیل نسبت به بیماران تحت درمان با پلاسبو خصوصا در بیماران با گروه سنی 5 تا 12 سال است (قسمت عوارض جانبی دارو را ملاحظه فرمائید). این مطالعات امکان ارزیابی کمی تفاوت های موجود در نرخ تشدید آسم حاد بین گروه های تحت درمان را فراهم نمی کند.

در صورتی که  علائم همچنان وجود داشته باشند، یا تعداد دوزهای فورادیل مورد نیاز برای کنترل علائم افزایش یابد، پزشک می بایست روند درمان آسم را مجددا ارزیابی کند، چون این وضعیت معمولا نشان دهنده وخیم شدن وضعیت بیماری است.

فورادیل نباید برای تسکین علائم آسم حاد استفاده شود. در مورد حمله حاد، یک بتا2-آگونیست کوتاه اثر می بایست استفاده شود. بیماران باید از نیاز به درمان پزشکی بلافاصله پس از بدتر شدن ناگهانی شرایط آسم مطلع باشند.

وضعیت های بیماری همزمان

بیمارانی که با شرایط زیر تحت درمان با فورادیل قرار دارند، می بایست تحت مراقبت و نظارت خاصی باشند  به علاوه باید تاکید ویژه ای بر روی محدوده های دوزی آن ها وجود داشته باشد:

بیماران مبتلا به ایسکمی قلبی، آریتمی های قلبی (خصوصا انسداد دهلیزی-بطنی درجه سه)، نارسایی قلبی جبران نشده شدید، تنگی ایدیوپاتیک دریچه قلب، هیپرتنسیون شدید، انوریسم، فئوکروموسیتوما، کاردیومیوپاتی انسدادی هیپرتروفیک، تیروتوکسیکوزیس، طولانی شدن مشخص یا مشکوک وقفه QT (QT_c >0.44Sec)؛ قسمت تداخلات دارویی را ملاحظه فرمائید).

به دلیل تاثیر هیپرگلیسمیک عوامل محرک بتا2، از جمله فورادیل، پایش  سطح گلوکز خون در بیماران دیابتی توصیه می شود.

عوامل بلوکه کننده بتا-آدرنرژیک ممکن است موجب ضعیف شدن یا تاثیر  آنتاگونیستی بر روی فورادیل شوند. بنابراین فورادیل نباید همراه با داروهای بلوکه کننده بتا-آدرنرژیک (مانند قطره های چشمی) استفاده شوند، مگر در مواردی که دلایل اجباری برای آن وجود داشته باشند.

در بیمارانی که تحت درمان با داروهای کوئینیدین، دیس پیرامید، پروکائین آمید، فنوتیازین، آنتی هیستامین، ماکرولیدها،  مهارکننده های مونوآمین اکسیداز و داروهای ضد افسردگی تری سیکلیک یا هر داروی شناخته شده برای طولانی نمودن QT_c  هستند، فورادیل، به عنوان بتا2-آگونیست های دیگر می بایست با احتیاط مصرف شود، که این به دلیل تاثیر آگونیست های آدرنرژیک بر سیستم قلبی-عروقی و احتمال تشدید تاثیر داروهای فوق بر طولانی شدن  QT_c می باشد. داروهای شناخته شده به عنوان عوامل طولانی کننده QT_c  موجب افزایش ریسک بروز آریتمی بطن می شوند  (قسمت هشدارها و احتیاط ها را مطالعه فرمائید).

مصرف همزمان داروهای تقلید کننده سیستم سمپاتیک ممکن است موجب تشدید و تقویت تاثیرات نامطلوب فورادیل شود.

درمان همزمان با مشتقات زانتین، استروئیدها یا عوامل دیورتیک ممکن است باعث تشدید تاثیر هیپوکالمیک احتمالی بتا2-آگونیست ها شوند (قسمت هشدارها و احتیاط ها را ملاحظه فرمائید).

در بیماران دریافت کننده داروهای بیهوشی همزمان احتمال افزایش ریسک آریتمی وجود دارد.

مرگ مرتبط با آسم

فورموترول، ماده موثره فورادیل، به دسته ای از آگونیست های بتا2-آدرنرژیک با تاثیر طولانی مدت تعلق دارد. در مطالعه ای که بر روی سالماترول ، به عنوان یک آگونیست-بتا 2 متفاوت دیگر، انجام شد نرخ بالاتر مرگ و میر ناشی از آسم در بیماران درمان شده با سالماترول (13/13,176) نسبت به گروه درمان شده با پلاسبو (3/13, 179) مشاهده گردید.

دوز توصیه شده

دوز فورادیل می بایست بر اساس نیاز های بیمار به شکل جداگانه و برای هر بیمار تعیین شود و می بایست پائین ترین دوز ممکن برای دستیابی به اهداف درمانی باشد. دوز دارو نباید به بالاتر از حداکثر دوز توصیه شده افزایش یابد (قسمت میزتان دوز و نحوه مصرف را ملاحظه فرمائید).

نیاز به درمان همزمان با داروهای ضد التهابی در آسم

استفاده از درمان ICS به تنهایی یا انتخاب نوع درمان بر اساس شدت بیماری تضمین کننده شروع درمان با ICS و یک داروی LABA است.

در مورد کودکان 5 تا 12 سال، درمان با محصول ترکیبی حاوی کورتیکواستروئید استنشاقی و یک داروی بتا2-آگونیست با اثر طولانی (LABA)  توصیه می شود، به استثنای مواردی که در آن ها یک کورتیکواسنروئیدو یک بتا2-آگونیست با اثر طولانی مدت به شکل جداگانه مورد نیاز باشد (قسمت هشدارها و احتیاط ها و قسمت عوارض جانبی دارو را ملاحظه فرمائید).

هیپوکالمی

درمان با آگونبست-بتا2، از جمله فورادیل، ممکن است موجب بروز هیپوکالمی شدید شود. هیپوکالمی ممکن است  حساسیت نسبت به آریتمی های قلبی را افزایش دهد. در بیماران مبتلا به آسم شدید احتیاط خاصی توصیه می شود، چون ممکن است هیپوکالمی به واسطه هیپوکسی تشدید شده و می بایست تحت درمان همزمان قرار گیرد (قسمت تداخلات دارویی را ملاحظه فرمائید). توصیه می شود که  در چنین مواردی  سطوح پتاسیم سرم پایش شود.

برونکواسپاسم متناقض نما

شبیه به سایر درمان های استنشاقی،  می بایست  پتانسیل بروز برونکواسپاسم متناقض نما را به خاطر داشت.  در صوذت بروز این عارضه، درمان می بایست بلافاصله متوقف شده و درمان دیگری جایگزین شود.

موارد منع و مصرف

موارد افزایش حساسیت نسبت به فورموترول و هر یک از مواد افزودنی موجود در دارو شناخته شده است.

تشدید علائم بیماری آسم حاد

مطالعات بالینی انجام شده  به واسطه گروه پلاسبو-کنترل به مدت حداقل 4 هفته بر روی درمان با فورادیل نشان دهنده نرخ وقوع بالاتر تشدید علائم آسم حاد در بیماران تحت درمان با فورادیل (0.9% برای دریافت دوز 10 تا 12 میلی گرم دو بار در روز، 1.9% برای دوز 24 میکروگرمی در روز) نسبت به بیماران دریافت کننده پلاسبو (0.3%)، خصوصا گروه سنی کودکان 5 تا 13 سال، بود.

تجربه بیماران نوجوان و بزرگسال مبتلا به آسم

در دو کارآزمایی کنترل شده 12 هفته ای اصلی  که برای اداره ثبت آمریکا و بر روی 1095 بیمار 12 سال به بالای ثبت نام شده در کارآزمایی انجام شده، معلوم شد که بیماران تحت درمان با دوز 24 میکروگرمی فورادیل دو بار در روز، تشدید علائم آسم حاد (وخامت شدید علائم آسم و منتهی شدن آن به بستری شدن بیمار در بیمارستان) (271/9، 3.3%)  نسبت به گروه تحت درمان با دوز 12 میکروگرمی فورادیل دو بار در روز (275/1، 0.4%)،  گروه دریافت کنننده پلاسبو (0/277، 0.7%) یا گروه تحت درمان با آلبوترول (272/2، 0.7%) شایع تر است.

کارآزمایی بالینی بعدی از طریق مقایسه عوارض جانبی شدید مرتبط با آسم در گروه های با دوز بالاتر و پائین تر در   در 2085 بیمار ثبت نام شده به بررسی این مشاهده پرداخت. یافته های به دست آمده از این کارآزمایی 16 هفته ای در مورد داروی فورادیل ارتباط وابسته به دوز واضحی در این زمینه نشان نداد. در این مطالعه درصد بیماران با تشدید علائم آسم حاد به دلیل مصرف فورادیل تا حدودی نسبت به گروه پلاسبو بیشتر بود (سه گروه درمانی دو سوکور: دوز 24 میکروگرمی فورادیل دو بار در روز (0.4%، 527/2)، دوز 12 میکروگرمی فورادیل دو بار در روز (0.6%، 527/3) و گروه پلاسبو (0.2%، 514/1)  و گروه درمانی برچسب-باز: دوز 12 میکروگرمی فورادیل دو بار در روز همراه با دوزهای اضافی در هر روز (0.2%، 517/1).

تجربه کودکان 5 تا 12 ساله مبتلا به آسم

در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور، تصادفی چندمحوری و بزرگ بر روی 518 کودک (5 تا 12 سال) مبتلا به آسم، به مدت 52 هفته، بی خطر بودن دوز 12 میکروگرمی فورادیل دو بار در روز  در مقایسه با دوز 24 میکروگرمی دو بار در روز فورادیل و نیز پلاسبو مورد بررسی قرار گرفت، در این مطالعه کودکان هر روز به درمان با داروهای متسع کننده برونش و داروهای ضدالتهابی نیاز داشتند. یافته های به دست آمده نشان داد که کودکان تحت درمان با دوزهای 24 میکروگرمی دو بار در روز فورادیل (6.4%، 171/11) یا کودکان دریافت کننده دوز 12 میکروگرمی دو بار در روز (4.7%، 171/8) نسبت به کودکان گروه پلاسبو (0.0%، 176/0) تشدید علائم آسم حاد بیشتری را تجربه کردند.

خلاصه ای از  عوارض جانبی دارو ارائه شده در جدول

عوارض جانبی دارو (جدول 1) توسط سیستم طبقه بندی MedDRA لیست شده اند. نسخه 15.1 از MedDRA مورد استفاده قرار گرفت.  در هر  در هر دسته ارائه شده عوارض جانبی دارو بر اساس تعداد دفعات تکرار رتبه بندی می شوند و عارضه جانبی که بیشترین دفعات تکرار را داشته در رتبه نخست قرار می گیرد. در یک از گروه بندی های انجام شده بر اساس تعداد دفعات وقوع، عوارض جانبی با روند روبه کاهش در میزان جدی بودن عارضه رخ داده رتبه بندی می شوند. به علاوه در هر یک از عوارض جانبی دارویی طبقه بندی دفعات تکرار مطابق با اصل قراردادی زیر (CIOMS III) انجام می شود. بسیار شایع (حداقل 10/1)؛ شایع (حداقل 100/1، کمتر از 10/1)؛ غیرمتداول (حداکثر 1000/1، کمتر از 100/1)؛ نادر (حداقل 10000/1، کمتر از 1000/1)؛ بسیار نادر (10000/1) این اصل در گزارشات موردی نیز رعایت می شود.

جدول 1. عوارض جانبی دارو حاصل کارآزمایی های بالینی و سایر منابع

اطلاعات مندرج در بروشور داخل جعبه را ملاحظه فرمائید.

کپسول ها را در بسته اصلی (پک های بلیستر)  همراه با افشانه تنفسی نگهداری کنید. محصول را در مکانی بدون رطوبت نگهداری کنید. فوراسیل نباید پس از تاریخ انقضاء ’’EXP‘‘ درج شده بر روی بسته مصرف شود. فورادیل باید دور از دسترس و دید کودکان نگهداری گردد.

اطلاعاتی برای بیماران

برای یادگیری نحوه استفاده از کپسول های فورادیل به کمک افشانه تنفسی ، دستورالعمل های ارائه شده در اخل بروشور جعبه  را دنبال کنید.

فقط با افشانه تنفسی  موجود در بسته دارو از کپسول های فورادیل استفاده کنید.  این افشانه ها  شکل تخصصی برای استفاده از کپسول ها توسعه یافته اند.

بلافاصله قبل از مصرف، کپسول را از فویل خارج کنید. از خشک بودن انگشتان دست خود اطمینان حاصل کنید تا کپسول ها خیس نشوند.

از بلعیدن کپسول خودداری کنید. پود موجود در کپسول می بایست  فقط به شکل استنشاقی مصرف شود.

افشانه تنفسی آئرولایزر^® شامل قسمت های زیر است:

1. درپوش آبی برای محافظت از قسمت دهان گبر پایه افشانه
2. پایه افشانه که امکان آزادسازی درست کپسول را فراهم می کند
3. پایه افشانه شامل قسمت های زیر است:
4. دهان گیر
5. محفظه قرار دادن کپسول
6. دکمه آبی همراه با زائده های باله مانند (قسمت های کناری بیرون زده) و گیره های موجود