زلفت ( Zoloft )

افسردگی و جلوگیری از عود افسردگی (در بزرگسالان).
اختلال اضطراب اجتماعی (در بزرگسالان).
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) (در بزرگسالان).
اختلال پانیک یا ترس (در بزرگسالان).
اختلال وسواس فکری عملی (OCD) (در بزرگسالان و در کودکان و نوجوانانی که سن آن‌ها بین 6 و 17 سال قرار دارد).
افسردگی یک بیماری با علائم بالینی همانند احساس غم و اندوه، مشکلات خواب یا مشکل در لذت بردن از زندگی همانند گذشته است.

اختلال وسواس فکری عملی و اختلال ترس، بیماری‌هایی مرتبط با اضطراب هستند و با علائمی همانند افکار مزمن آزاردهنده (وسواس) که به اعمال وسواسی تبدیل می شوند و با اجبار همراه می باشند.

اختلال استرس پس از سانحه یک نوع بیماری است که می‌تواند پس از یک تجربه تکان دهنده به شدت عاطفی و روانی روی دهد، و برخی از علائم این بیماری شبیه به افسردگی و اضطراب هستند. اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی) اختلالی مرتبط با اضطراب است. از جمله مشخصه‌ها می‌توان به احساس اضطراب یا پریشانی شدید در شرایط اجتماعی اشاره کرد (به‌عنوان مثال صحبت کردن با افراد غریبه، صحبت کردن در میان جمع، خوردن و نوشیدن در حضور افراد دیگر یا میل به انجام این کارها برای این افراد شرم‌آور است).

طبق نظر پزشک این دارو برای درمان بیماری شما مناسب است.

در صورتی که مطمئن نیستید چرا پزشکتان زولفت را برای شما تجویز کرده است، از او بپرسید.

مصرف در دوران بارداری:

در صورت بارداری یا شیردهی یا در مرحله تصمیم گیری برای باردارشدن هستید، قبل از مصرف هر دارویی با داروساز یا پزشکتان مشورت کنید.

بی‌خطر بودن مصرف سرترالین برای زنان باردار هنور کاملاً به اثبات نرسیده است. سرترالین نباید برای زنان باردار تجویز شود، مگر اینکه پزشک تشخیص دهد منافع آن برای مادر به مراتب بیشتر از خطر احتمالی برای جنین در حال رشد است. در صورتی که احتمال دارد هنگام درمان با سرترالین باردار شوید، باید از یک روش مطمئن جلوگیری از بارداری (مانند قرص‌های ضدبارداری) استفاده کنید.

اطمینان حاصل کنید که ماما و یا پزشک از درمانتان با زولفت اطلاع دارند. هنگام مصرف این دارو در دوران بارداری، بخصوص در طول سه ماه آخر بارداری، داروهایی مانند زولفت می‌توانند خطر ابتلا به یک بیماری جدی به نام فشار خون بالای ریوی مداوم نوزاد(PPHN) را افزایش دهند. این بیماری سبب افزایش تنفس و کبود شدن رنگ نوزاد می‌شود. این علائم معمولاً در طول 24 ساعت نخست پس از تولد نوزاد آغازمی‌شوند. در صورت وقوع این وضعیت برای فرزندتان، فوراً با ماما یا پزشک تماس بگیرید.

گروه B مصرف در دوران شیردهی :

شواهدی وجود دارند که نشان می‌دهند سرترالین به شیر مادر ترشح می‌شود. سرترالین فقط باید در صورتی در دوران شیردهی مصرف شود که پزشک یقین داشته باشد منافعی که برای مادر دارد به مراتب بیشتر از خطر احتمالی آن برای کودک است.

در مطالعات انجام شده بر روی حیوانات نشان داده است که بعضی از داروها مانند سرترالین می تواند روی کیفیت اسپرم تاثیر گذار باشد. با این وجود تاثیر این داروها بر روی میزان باروری در انسان هنوز نشان داده نشده است.

دوز معمول برای بزرگسالان:

افسردگی و اختلال وسواس اجباری:

برای درمان افسردگی یا اختلال وسواس اجباری، دوز مؤثر معمول 50 میلی‌ گرم در روز است. در بازه‌های زمانی حداقل یک تا چند هفته می‌توان دوز روزانه 50 میلی ‌گرم را تا 50 میلی ‌گرم افزایش داد. حداکثر دوز پیشنهادی 200 میلی ‌گرم در روز است.

اختلال پانیک، اضطراب اجتماعی و سندرم استرس پس از سانحه:

برای اختلال پانیک، اضطراب اجتماعی و سندرم استرس پس از سانحه، درمان باید با دوز 25 میلی‌ گرم در روز آغاز و پس از یک هفته به 50 میلی ‌گرم در روز افزایش یابد. پس از آن، دوز روزانه را می‌توان طی چند هفته تا 50 میلی ‌گرم افزایش داد. حداکثر دوز پیشنهادی 200 میلی ‌گرم در روز است.

کودکان و نوجوان:

زولفت فقط باید برای درمان کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال وسواس اجباری 6 تا 17 سال تجویزمی­شود.

اختلال وسواس اجباری:

کودکان 6 تا 12 سال: دوز توصیه شده برای آغاز درمان 25 میلی‌ گرم در روز است. پس از یک هفته، پزشکتان می‌تواند این میزان را تا 50 میلی‌گرم در روز افزایش دهد. حداکثر دوز پیشنهادی 200 میلی‌ گرم در روز است.

نوجوانان 13 تا 17 ساله: دوز توصیه شده برای آغاز درمان 50 میلی‌ گرم در روز است. حداکثر دوز پیشنهادی 200 میلی‌ گرم در روز است.

اگر دچار مشکلات کبدی و یا بیماری کلیوی هستید، به پزشکتان اطلاع دهید و دستورالعمل‌های او را دنبال کنید.

پزشکتان به شما خواهد گفت که تا چه مدت باید این دارو را مصرف کنید. این به مدت زمان استمرار بیماری و پاسخ به درمان بستگی دارد. ممکن است بهبودی علائم تا چندین هفته طول بکشد. تا زمان بهبود وضعیت، درمان افسردگی معمولاً باید به مدت 6 ماه ادامه یابد.

اگر بیشتر از آنچه باید زولفت مصرف کردید:

اگر تصادفاً یک دوز بیشتر زولفت مصرف کردید فوراً با پزشکتان تماس بگیرید و یا به نزدیک‌ترین مرکز اورژانس مراجعه کنید. همیشه بسته این داور را همراهتان داشته باشید چه با دارو و چه بدون دارو.

علائم اوردوز (مصرف بیش از حد مجاز) می‌توانند شامل خواب‌آلودگی، تهوع و استفراغ، ضربان قلب شدید، رعشه، بی‌قراری، سرگیجه، و در موارد نادر از دست دادن هوشیاری باشند.

اگر مصرف زولفت را فراموش کردید:

اگر یک دوز را از دست دادید، دوز از دست رفته را مصرف نکنید. دوز بعدی را در زمان تعیین شده مصرف کنید. برای جبران دوز فراموش شده دوز مصرفیتان را دو برابر نکنید.

اگر مصرف زولفت را متوقف کنید:

مصرف زولفت را متوقف نکنید مگر اینکه پزشکتان چنین گفته باشد. پزشکتان ممکن است از شما بخواهد قبل از توقف کامل مصرف این دارو، دوز زولفت را طی چندین هفته به ‌تدریج کاهش دهید. اگر مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع کنید، می‌تواند سبب بروز برخی عوارض جانبی از جمله سرگیجه، کرختی، مشکلات خواب، اضطراب یا آشفتگی، سردرد، تهوع و استفراغ و رعشه شود. در صورت بروز هر یک از این عوارض جانبی، یا دیگر عوارض جانبی در حین مصرف زولفت با پزشکتان مشورت کنید.

در صورت وجود هرگونه سؤال در مورد نحوه مصرف زولفت، از داروساز یا پزشکتان بپرسید.

در صورتی که داروهای دیگری را مصرف می‌کنید یا قبلا مصرف کرده‌اید از جمله داروهایی که بدون نسخه تهیه می‌کنید، به پزشکتان اطلاع دهید.

برخی از داروها می‌توانند بر روی فعالیت زولفت تاثیر بگذارند و یا زولفت می‌تواند اثربخشی داروهایی که همزمان مصرف می شوند را کاهش دهد.

مصرف زولفت همراه با داروهای زیر می‌تواند سبب بروز عوارض جانبی جدی شود:

داروهایی به نام مهارکننده‌های مونوامین اکسیداز، همانند موکلوبماید (برای افسردگی) و سلژیلین (برای درمان بیماری پارکینسون) و لینزولید (آنتی بیوتیک). زولفت را همراه با مهارکننده‌های مونوامین اکسیداز مصرف نکنید.
داروهای مربوط به درمان اختلالات ذهنی (پیموزاید). زولفت را همراه با پیموزاید مصرف نکنید.

در صورتی که هر یک از داروهای زیر را مصرف می‌کنید به پزشکتان اطلاع دهید:

داروهای گیاهی حاوی گیاه هوفاریقون (گل شهناز). اثرات این گیاه می‌تواند 1 تا 2 هفته طول بکشد. به پزشکتان اطلاع دهید.
محصولات حاوی اسید آمینه تریپتوفان.
داروهایی برای درمان درد شدید (به عنوان مثال ترامادول)
داروهای مورد استفاده در بیهوشی یا برای درمان درد مزمن (به عنوان مثال فنتانیل)
داروهای درمان میگرن (به عنوان مثال سوماتریپتان)
داروهای رقیق‌کننده خون(وارفارین)
داروهای درمان درد/آرتریت (داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) همانند ایبوپروفن، استیل سالیسیلیک اسید (آسپرین)
آرام‌بخش‌ها (دیازپام)
ادارآورها
داروهای درمان صرع (فنی توئین)
داروهای درمان دیابت (تولبوتامید)
داروهای کاهش اسید معده و درمان زخم معده (سایمتیدین، اومپرازول، لانزوپرازول، پنتوپرازول)
محصولات دارویی مختص درمان مانیا و افسردگی (لیتیوم)
دیگر داروهای درمان افسردگی (همانند نورتریپتیلین، آمی‌تریپتیلین، فلوکستین، فلووکسامین)
داروهای درمان اسکیزوفرنی و دیگر اختلالات روانی (همانند پرفنازین، فلوئوپرازین و الانزاپین)
داروهای مورد استفاده در فشارخون بالا، درد قفسه سینه و داروهای تنظیم کننده ضربان قلب (همانند فلکاینید و پروپافنون، وراپامیل، دیلتیازم)
دارو های مورد استفاده در عفونت های باکتریایی (مانند کلاریترویمایسین، اریترومایسین)
دارو های مورد استفاده در درمان ایدز و هپاتیت نوع C (مانند مهار کننده پروتئاز)
داروهای مورد استفاده برای جلوگیری از تهوع و استفراغ بعد از شیمی درمانی و جراحی (آپرپیتانت)
داروهایی که موجب افزایش تغییر در فعالیت الکتریکی قلب می شود (مانند برخی از آنتی بیوتیک ها)

مصرف زولفت همراه با غذا، نوشیدنی‌ها و الکل:

قرص‌های زولفت را می‌توان با یا بدون غذا مصرف کرد.

در طول درمان با زولفت باید از مصرف الکل اجتناب کرد.

سرترالین نباید با آب گریپ فروت مصرف شود، چرا که می‌تواند سبب افزایش میزان سرترالین خون شود.

داروها همیشه برای همه مناسب نیستند. در صورتی که از هر یک از بیماری‌های زیر رنج می‌برید و یا قبلا آن‌ها را تجربه کرده‌اید، قبل از مصرف زولفت با پزشکتان مشورت کنید:

صرع یا سابقه تشنج. در صورت حمله صرعی (تشنج)، فوراً با پزشکتان تماس بگیرید.
اگر از اختلال جنون ادواری (اختلال دو قطبی) یا اسکیزوفرنی رنج می‌برید. در صورت وقوع دوره‌ای از جنون، فوراً با پزشکتان تماس بگیرید.
اگر به خودکشی یا آسیب زدن به خودتان فکر می‌کنید ( افکار خودکشی و وخیم‌تر شدن افسردگی یا اختلال اضطراب).
سندرم سروتونین. در موارد نادری این سندرم می‌تواند به هنگام مصرف برخی داروهای خاص همراه با سرترالین روی دهد.
پزشکتان به شما خواهد گفت که آیا تا به حال دچار این وضعیت شده‌اید یا نه.
در صورتی که میزان سدیم خونتان پایین است، زیرا این وضعیت می‌تواند به دنبال درمان با زولفت روی دهد. در صورتیکه داروهای خاصی را برای فشار خون بالا مصرف می‌کنید باید به پزشکتان اطلاع دهید، زیرا این داروها می‌توانند میزان سدیم خون را تغییر دهند.
در صورتی که سالمند هستید در مصرف زولفت احتیاط کنید، زیرا ممکن است سبب تغییر در میزان سدیم خون گردد.
بیماری کبدی: ممکن است پزشک دوز پایین‌تری از زولفت را برایتان تجویز کند.
دیابت: میزان قند خون می‌تواند در نتیجه مصرف زولفت، تغییر کند، و ممکن است به تغییر دوز داروی دیابت نیاز پیدا کنید.
صرع یا سابقه حمله ناگهانی. در صورت حمله ناگهانی (تشنج)، فوراً با پزشکتان تماس بگیرید.
اگر از اختلال جنون ادواری (اختلال دو قطبی) یا اسکیزوفرنی رنج می‌برید. در صورت وقوع دوره‌ای از جنون، فوراً با پزشکتان تماس بگیرید.
اگر به خودکشی یا آسیب زدن به خودتان فکر می‌کنید (بند بعدی را مطالعه کنید- افکار خودکشی و وخیم‌تر شدن افسردگی یا اختلال اضطراب).
اگر از مشکلات خون‌ریزی رنج می‌برید یا داروهایی را مصرف کرده‌اید که خون را رقیق می‌کنند (به‌عنوان مثال استیل سالیسیلیک اسید (آسپرین یا وارفارین) و یا خطر خون‌ریزی را افزایش می‌دهند.
کودکان یا نوجوانان زیر 18 سال. زولفت باید فقط برای درمان کودکان و نوجوانان 6 تا 17 سالی تجویز می شود که از اختلال وسواس فکری عملی رنج می‌برند. اگر کودک یا نوجوانتان به دلیل این اختلال تحت درمان هستند، پزشکتان او را با دقت معاینه خواهد کرد (بخش مصرف توسط کودکان و نوجوانان).
در صورتی که تحت درمان با تشنج الکتریکی (ECT) هستید.
بی‌قراری حرکتی/ آکاتیزیا

مصرف سرترالین با آکاتیزیا همراه است (بی‌قراری، اضطراب، و نیاز به تحرک، که اغلب با عدم توانایی در نشستن یا ایستادن همراه است). این وضعیت به احتمال زیاد در هفته‌های نخست درمان روی می‌دهد. افزایش دوز ممکن است برای بیمارانی که این علائم در آن‌ها گسترش می‌یابد مضر باشد. بنابراین، در این صورت، با پزشکتان مشورت کنید.

واکنش به کنار گذاشتن دارو:

اثرات جانبی مرتبط با عدم ادامه درمان (واکنش‌های ترک دارو) شایع هستند، بخصوص اگر درمان به‌ طور ناگهانی قطع شود. خطر بروز واکنش‌های کنار گذاشتن دارو به مدت ‌زمان درمان، دوز، و میزان کاهش دوز بستگی دارد.

به‌طور کلی شدت این علائم در بازه خفیف تا شدید قرار دارد؛ ولی می‌توانند در برخی از بیماران شدید باشند. این علائم معمولاً در چند روز نخست پس از قطع درمان روی می‌دهند. این علائم معمولاً در عرض 2 هفته خودبه‌خود محدود می شوند. در برخی بیماران، این علائم ممکن است مدت ‌زمان بیشتری طول بکشد (3-2 ماه یا بیشتر). هنگام توقف درمان با سرترالین، توصیه می‌شود میزان مصرف دارو را به تدریج در طول یک دوره چند هفته‌ای یا چند ماهه کاهش دهید. همیشه برای تعیین بهترین روش توقف درمان با پزشکتان مشورت کنید).

افکار خودکشی و وخیم‌تر شدن افسردگی یا اختلال اضطراب:

اگر دچار افسردگی و یا اختلالات اضطرابی هستید، ممکن است گاهی اوقات به آسیب رساندن یا خودکشی فکر کنید. زمانی که برای نخستین بار از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنید ممکن است این افکار شدیدتر شوند، زیرا اثربخشی تمام این داروها زمان‌بر است، معمولاً حدود 2 هفته و یا حتی بیشتر طول می‌کشد.

اگر به احتمال زیاد چنین افکاری دارید

قبلا به خودکشی یا آسیب زدن به خودتان فکر می‌کردید.
اگر یک نوجوان هستید. اطلاعات موجود از مطالعات بالینی افزایش خطر رفتار خودکشی در افراد جوان کمتر از 25 سال را نشان داده است که که مبتلا به بیماری‌های روانی درمان شده اند و با یک داروی ضدافسردگی تحت درمان قرار گرفته اند..
اگر هر زمان فکر خودکشی یا آسیب زدن به خودتان به سرتان زد، فوراً با پزشکتان تماس بگیرید و یا به نزدیک‌ترین بیمارستان مراجعه کنید.

شاید فکر کنید بهتر است با خویشاوند یا دوست صمیمی‌ای که افسرده و یا دچار اختلال اضطرابی است صحبت کنید و از آن‌ها بخواهید که این بروشور را مطالعه کنند. می‌توانید از آن‌ها بپرسید که آیا افسردگی یا اختلال اضطرابی شما بدتر شده یا نه و یا اگر نگران چنین تغییرات رفتاری در خودتان هستید.

مصرف در کودکان و افراد نوجوانان:

سرترالین نباید به ‌طور روتین توسط کودکان و نوجوانان زیر 18 سال مصرف شود، به‌جز برای بیماران مبتلا به اختلال وسواس اجباری. بیماران زیر 18 ساله هنگام درمان با این دسته از داروها بیشتر در معرض خطر عوارض جانبی دارو قرار دارند، همانند اقدام به خودکشی، فکر کردن به خودکشی و رفتارهای خصمانه (عمدتاً پرخاشگری، خشم و رفتارهای مقابله‌ای). اما، در صورتی که به نفع بیمار باشد این احتمال وجود دارد که پزشک زولفت را برای بیمار زیر سن 18 سال تجویز کند. اگر پزشکتان زولفت را برای بیمار زیر سن 18 سال تجویز کرده است و می‌خواهید در مورد این تصمیم صبحت کنید با پزشکتان تماس بگیرید. علاوه بر این، اگر هنگام مصرف دارو توسط بیماری که سن او کمتر از 18 سال است علائم فوق الذکر بدتر شوند، باید به پزشکتان اطلاع دهید.

در نهایت، بی‌خطر بودن دراز مدت زولفت برای رشد، بلوغ و رشد شناختی و رفتاری این رده سنی هنوز اثبات نشده است.

در صورت داشتن حساسیت به سرترالین یا به هریک از مواد تشکیل‌دهنده زولفت (برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد لیستی از افزودنی ها، بخش 6 را ببینید).
در صورتی که در حال مصرف مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز(MAOI) (به‌عنوان مثال سلژیلین، موکلوبماید) یا داروهایی با تاثیر مشابه به MAOI ها هستید و یا اخیرا مصرف کرده‌اید. اگر مصرف سرترالین را متوقف کنید، قبل از شروع درمان با یک MAOI دیگر باید یک هفته صبر کنید. پس از توقف درمان با یک MAOI، قبل از آغاز درمان با سرترالین حداقل باید دو هفته صبر کنید.
در صورت مصرف داروی دیگری به نام پیموزاید (داروی برای اختلالات روانی همانند روان پریشی).

همانند تمام داروها، زولفت می‌تواند سبب بروز عوارض جانبی شود، هر چند همه بیماران درگیر این عوارض نمی‌شوند.

در صورتی که عوارض جانبی دارو جدی ‌تر شوند، یا اگر متوجه عوارضی شدید که در این بروشور ذکر نشده‌اند، به پزشک یا داروسازتان اطلاع دهید.

تهوع شایع ‌ترین عارضه جانبی این دارو است. عوارض جانبی به دوز دارو بستگی دارند و اغلب با ادامه درمان از بین می‌روند.

در صورت مشاهده هر کدام از علائم زیر پس از مصرف این دارو، فوراً به پزشکتان اطلاع دهید، این علائم می‌توانند شدیدتر از آنچه در اینجا ذکر می‌شود باشند:

در صورت مشاهده بثورات پوستی شدیدی که سبب تاول زدن پوست می‌شوند (آریتم مولتی‌فرم) (می‌تواند دهان و زبان را درگیر کند). این‌ها ممکن است علائم وضعیتی به نام سندرم استیونز-جانسون یا کرولیز اپیدرمال سمی باشند. در این صورت، پزشکتان درمان را متوقف می‌کند.
واکنش‌های آلرژیک یا حساسیت، که می‌توانند شامل علائمی همانند جوش‌های خارش‌دار، تنفس سخت، خس‌خس سینه، ورم پلک‌ها، صورت و یا لب‌ها باشند.
در صورت مشاهده بی‌قراری، پریشانی، اسهال، تب بالا و فشار خون بالا، عرق بیش از حد و تپش قلب. این‌ها علائم سندرم سروتونین هستند. در برخی موارد نادر، این سندرم در صورتی می‌تواند روی دهد که این دارو همراه با برخی داروهای خاص مصرف شود.
در این موارد پزشکتان درمان را متوقف خواهد کرد.

در صورتی که رنگ پوست و چشمانتان زرد شود که می‌توانند نشان‌دهنده آسیب کبدی باشند.
در صورت بروز علائم افسردگی همراه با افکار آسیب رساندن به خود یا خودکشی (افکار خودکشی).

در صورت احساس بی‌قراری و عدم توانایی در نشستن یا ایستادن پس از شروع مصرف زولفت. در صورت احساس بی‌قراری باید به پزشکتان اطلاع دهید.
در صورت تجربه تشنج.
در صورت تجربه جنون ادواری.

عوارض ناخواسته دارویی زیر در آزمایشات بالینی بیماران بزرگسال مشاهده شده‌اند:

عوارض جانبی بسیار شایع (در بیش از 1 نفر از هر 10 نفر روی می‌دهند):

بی‌خوابی، سرگیجه، خواب‌آلودگی، سردرد، اسهال، تهوع، خشکی دهان، عدم انزال، خستگی.

عوارض جانبی شایع (در 1- 10 نفر از هر 100 نفر روی می‌دهند):

گلودرد، بی‌اشتهایی، افزایش اشتها، افسردگی، احساس غیرعادی، کابوس، اضطراب، بی‌قراری، ناآرامی، کاهش میل جنسی، دندان قروچه، کرختی، و احساس سوزن سوزن شدن، رعشه، انقباض عضلانی، تغییر ذائقه، عدم توجه، اختلالات بینایی، زنگ زدن گوش، تپش قلب، قرمز شدن پوست، خمیازه، درد شکمی، استفراغ، یبوست، ناراحتی معده، گاز معده، بثورات جلدی، افزایش تعرق، درد عضلانی،اختلال جنسی، اختلال نعوظ، درد سینه.

عوارض جانبی غیرشایع (در 1-10 نفر از هر 1000 نفر روی می‌دهند):

سرماخوردگی قفسه سینه، آبریزش بینی، توهم، احساس شادی بیش از حد، عدم مراقبت شخصی، اختلال تفکر، تشنج، انقباض عضلانی غیرارادی، هماهنگی غیرطبیعی، حرکات بیش از حد، فراموشی، حساس شدن، اختلالات گفتاری، سرگیجه هنگام ایستادن، سردرد، درد گوش، تپش قلب، فشار خون بالا، قرمز شدن پوست، تنفس سخت، خس‌خس احتمالی سینه، تنگی نفس، خونریزی بینی، مشکلات مری، بلع دشوار، بواسیر، افزایش ترشح بزاق، آروغ زدن، چشمان ورم کرده، لکه‌های قرمز روی پوست، ریزش مو، عرق سرد، پوست خشک، کهیر، آرتروز، ضعف عضلانی، درد کمر، کشیدگی عضلانی، شب ادراری، عدم توانایی در ادرار کردن، افزایش میزان ادرار، افزایش تکرر ادرار، مشکلات ادراری، خون‌ریزی واژینال، اختلال جنسی زنان، بی‌قراری، تب و لرز، ضعف، تشنگی، کاهش وزن، افزایش وزن.

عوارض جانبی نادر (در 1-10 نفر از هر 10000 نفر روی می‌دهد):

مشکلات روده، عفونت گوش، سرطان، غدد متورم، کلسترول بالا، قند خون پایین، علائمی جسمانی ناشی از استرس یا هیجان، وابستگی به دارو، اختلال روان‌پریشی، پرخاشگری، پارانویا، فکر به خودکشی، راه رفتن در خواب، انزال زودرس، کما، حرکات غیرطبیعی، مشکل در حرکت، افزایش حساسیت، اختلالات حسی، آب سیاه (کوری تدریجی چشم)، مشکلاتی در گریه کردن، لکه‌هایی روی چشم، دوبینی، حساسیت به نور، وجود خون در چشم، مردمک باد کرده، حمله قلبی، ضربان قلب کند، مشکلات قلبی، گردش خون ضعیف در دست و پا، برونکواسپاسم، نفس‌نفس زدن، تنگی نفس، لکنت زبان، اشک، خون در مدفوع، گلودرد، زخم شدن زبان، اختلالات دندانی، مشکلات زبان، زخم دهان، سوعملکرد کبد، مشکلات پوستی همراه با تاول زدن پوست، التهاب فولیکول‌های مو، بافت غیرطبیعی مو، تغییر بوی پوست، بیماری استخوان، کاهش ادرار، بی‌اختیاری ادرار، تأخیر در ادرار، سکسکه، خون‌ریزی بیش از حد واژینال، خشکی واژن، قرمز و حساس شدن آلت تناسلی مردان و ختنه‌ گاه، خونریزی دستگاه تناسلی، نعوظ طولانی مدت، ترشحات پستان، فتق، زخم شدن محل تزریق، کاهش تحمل دارو، مشکل در راه رفتن، اعداد و ارقام غیرمعمول جواب آزمایش، اسپرم غیرطبیعی، جراحات، اتساع عروق خونی.مواردی مرتبط با خودکشی در بیماران درمان شده با سرترالین و یا بلافاصله پس از قطع درمان گزارش شده‌اند .

در طول بازاریابی سرترالین، عوارض جانبی زیر گزارش شده‌اند:

کاهش تعدادگلبول‌های سفید خون، کاهش تعداد سلول­های مسئول انعقاد خون، میزان پایین هورمون‌های تیروئید، مشکلات غدد درون‌ریز، میزان پایین نمک خون، مشکلاتی در کنترل میزان قند خون، و دیابت)، افزایش میزان قند خون، رویاهای غیرطبیعی وحشتناک، رفتارهای خودکشی گرایانه، مشکلات حرکت عضلانی (همانند حرکات مکرر، عضلات سفت، و مشکل در راه رفتن)، غش، تغییر بینایی، مشکلات خون‌ریزی (همانند خون‌ریزی از بینی، خونریزی معده، یا خون در ادرار)، التهاب لوزالمعده، نارسایی شدید کبدی، زردی، اِدِم پوستی، واکنش پوست به نور خورشید، خارش، درد مفاصل، گرفتگی عضلانی، بزرگ شدن پستان، بی‌نظمی قاعدگی، تورم پا، مشکلات خونریزی، و واکنش‌هایآلرژیک شدید.

عوارض جانبی در کودکان و نوجوانان:

عوارض جانبی مشاهده در مطالعات بالینی کودکان و نوجوانان، به طور کلی شبیه به عوارض جانبی مشاهده شده در بزرگسالان است. شایع‌ترین عوارض جانبی در کودکان و نوجوانان عبارتند از سردرد، بی‌خوابی، اسهال، و تهوع.

علائمی که ممکن است هنگام توقف درمان روی دهند:

در صورتی که به طور ناگهانی مصرف دارو را متوقف کنید، این کار می‌توانند سبب بروز برخی عوارض جانبی همانند سرگیجه، کرختی، اختلالات خواب، پریشانی یا اضطراب، سردرد، تهوع، استفراغ و رعشه شود.

در بیمارانی که چنین داروهایی را مصرف می‌کنند، افزایش خطر شکستگی استخوان مشاهده شده است.

در صورتی که عوارض جانبی دارو جدی‌تر شوند، یا اگر متوجه عوارضی شدید که در این بروشور ذکر نشده‌اند، به پزشک یا داروسازتان اطلاع دهید.

این دارو در دمای اتاق نگهداری شود.

این دارو را دور از دسترس و دید کودکان نگهداری کنید.