دفروکسامین ( Deferoxamine )

در موارد زیر داروی «دفروکسامین مسیلات 2 گرمی» را مصرف نکنید:

حساسیت شناخته شده به ماده فعال.

دفروکسامین مسیلات درافراد مبتلا به بیماری شدید کلیوی یا آنوریا منع مصرف دارد زیرا دارو و آهن متصل به آن (شلات) عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می‌شوند.

هشدار ها

اختلال بینایی و شنوایی هنگام تجویز طولانی مدت و با دوز بالای دفروکسامین مسیلات یا بیماران با سطح پایین فریتین گزارش شده است. اختلالات چشمی و شنوایی در بیشتر موارد بعد از قطع دارو، کاملاً بهبود می‌یابند.

توصیه می‌شود بیمارانی که برای مدت طولانی تحت درمان قرار می‌گیرند آزمایش‌های دقت بینایی، معاینه با لامپ مخصوص، معاینه‌ی شبکیه و شنوایی سنجی را به صورت دوره‌ای انجام دهند. در صورت تشخیص زود هنگام علائم در آزمایش، احتمال مسمومیت کاهش می‌یابد.

موارد اندکی از عوارض کلیوی مرتبط با تجویز دفروکسامین در تجربه پس از ورود به بازار گزارش شده است. (به عوارض جانبی مراجعه شود). در نتیجه بیماران باید از نظر تغییرات در عملکرد کلیه تحت نظر گرفته شوند.

دوزهای بالای دفروکسامین مسیلات و همزمان سطوح پایین  فریتین با تأخیر در رشد کودکان مرتبط است. پس از کاهش دوز دفروکسامین مسیلات، ممکن است سرعت رشد به میزان اولیه (قبل از شروع درمان) برگردد. (به احتیاط ها/ استفاده در کودکان مراجعه شود).

سندرم دیسترس تنفسی بزرگسالان که در کودکان هم گزارش شده است به دنبال درمان با دوز بیش از حد داخل وریدی دفروکسامین مسیلات در بیماران مبتلا به مسمومیت حاد با آهن یا تالاسمی گزارش شده است.

موارد احتیاط

در تعدادی از بیماران که دفروکسامین مسیلات را به صورت تزریق وریدی سریع دریافت کرده بودند، واکنش حساسیتی به صورت برافروختگی پوست، کهیر، افت فشار خون و شوک رخ داد. بنابراین دفروکسامین مسیلات باید به صورت تزریق داخل عضلانی یا انفوزیون آهسته زیر جلدی یا وریدی تجویز شود.

اضافه بار آهن و مصرف دفروکسامین، در موارد اندکی، باعث افزایش احتمال ابتلای بیماران به برخی عفونت‌های نادر باکتریایی و قارچی می‌شود. در عفونت‌های باکتریایی، درمان با دفروکسامین مسیلات باید تا رفع کامل عفونت قطع شود. همچنین در صورت لزوم، بایستی بیماران تحت آزمایش‌های قارچ‌شناسی قرار گیرند.

در بیماران مبتلا به اضافه بار مزمن شدید آهن، اختلال در عملکرد قلب به دنبال درمان همزمان دفروکسامین مسیلات و دوز بالای ویتامین سی( بیش از 500 میلی گرم در بزرگسالان) گزارش شده است. اختلال عملکرد قلب به دنبال قطع ویتامین سی، برگشت‌پذیر خواهد بود. هنگام مصرف همزمان ویتامین سی و دفروکسامین مسیلات اقدامات احتیاطی زیر باید انجام شود:

• مکمل‌های ویتامین سی نباید به بیماران مبتلا به نارسایی قلبی داده شود.
• مکمل ویتامین سی را 1 ماه بعد از شروع درمان منظم با دفروکسامین مسیلات استفاده کنید.
• ویتامین سی فقط در صورتی داده شود که بیمار به طور منظم دفروکسامین مسیلات دریافت می‌کند و بهتر است بلافاصله بعد از راه اندازی پمپ انفوزیون ویتامین سی داده شود.
• روزانه بیشتر از 200 میلی گرم ویتامین سی در بزرگسالان تجویز نشود.
• بررسی‌های بالینی عملکرد قلبی در طول درمان همزمان ویتامین سی و دفروکسامین مسیلات توصیه می‌شود.

مصرف در کودکان و نوجوانان

کودکانی که دفروکسامین مسیلات را دریافت می‌کنند باید هر 3 ماه از نظر رشد و وزن بدن مورد بررسی قرار بگیرند.

ایمنی و اثربخشی این دارو در کودکان زیر 3 سال ثابت نشده است.

مصرف در سالمندان

برخی از بیماران مسن ممکن است هنگام مصرف دفروکسامین مسیلات مستعد اختلالات چشمی شوند. برخی گزارش‌ها نشان می‌دهد که ممکن است خطر ناشنوایی و کاهش شنوایی در جمعیت سالمندان افزایش یابد. به طور کلی انتخاب دوز دارو برای یک بیمار مسن که معمولاً از قبل با اختلالات عملکرد قلبی، کلیوی یا کبدی مواجه هستند، باید با احتیاط و معمولاً با دوز پایین انجام شود.

عوارض جانبی زیر مشاهده شده است ولی فراوانی آنها مشخص نیست:

در محل تزریق:  تحریک موضعی، درد، سوزش، تورم، سفتی، ترشح، خارش، اسکار، پوسته شدن، ادم موضعی ممکن است رخ دهد. واکنش های محل تزریق ممکن است همراه با واکنش‌های آلرژیک سیستمیک همراه باشد.

واکنش‌های حساسیتی و آلرژیک سیستمیک: بثورات عمومی،کهیر، واکنش های آنافیلاکسی با یا بدون شوک، آنژیوادم

واکنش‌های کلی: واکنش‌های موضعی در محل تزریق ممکن است با واکنش های سیستمیک مانند درد مفاصل، تب، سردرد، درد عضلانی، تهوع، استفراغ، درد شکمی یا آسم همراه باشد.

عفونت با یرسینیا و موکورمایکوزیس مرتبط با دفروکسامین مسیلات گزارش شده است.

قلبی و عروقی :افزایش ضربان قلب، افت فشار خون، شوک

گوارشی: ناراحتی شکمی، اسهال، تهوع، استفراغ

خونی: کاهش پلاکت‌ها و گلبول‌های سفید

کبدی: افزایش سطح آنزیم‌های کبدی و اختلال در عملکرد کبد

عضلانی اسکلتی: اسپاسم عضلانی، نقص در رشد، تغییرات استخوانی در بیمارانی که دوز بالاتر از 60 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت می‌کنند و به ویژه در بیمارانی که دارو را در سنین کمتر از 3 سال، آغاز می‌کنند شایع است. این عارضه با کاهش دوز برطرف می‌شود.

سیستم عصبی: اختلالات عصبی از جمله سرگیجه، عوارض حسی- محیطی، حرکتی، نوروپاتی، خواب رفتگی، تشنج، تشدید انسفالوپاتی مرتبط با آلومینیوم

حواس خاص: اختلالات بینایی و شنوایی در صورت رعایت نکردن دوز مجاز و کم نکردن دوز در زمان کاهش سطح فریتین به ندرت پیش می‌آیند.

تنفسی: سندرم دیسترس تنفسی حاد

پوستی: به ندرت راش پوستی

سیستم تناسلی و ادراری: گزارش‌هایی از اختلال در عملکرد کلیه مرتبط با مصرف دفروکسامین مسیلات از جمله نارسایی کلیوی وجود دارد. بیماران باید از نظر تغییرات در عملکرد کلیه (مانند افزایش کراتینین سرم) بررسی شوند.