× جستجو در بهستان دارو

ریسپولوکس ( Rispolux )

دسته بندی دارویی
نام دارو
ریسپولوکس، با دوز 1 میلی گرم در میلی لیتر، به شکل محلول خوراکی
نام ژنریک
ریسپریدون
طبقه بندی دارویی​
ریسپولوکس به دسته ای از داروها تحت عنوان ’آنتی سایکوتیک ها تعلق دارد.
شکل دارویی
محلول خوراکی

توضیحات

 ریسپولوکس چیست و در چه مواردی استفاده میشود

ریسپولوکس به دسته ای از داروها تحت عنوان ’آنتی سایکوتیک ها تعلق دارد.

ریسپولوکس در درمان بیماری های زیر استفاده می شود:

  • شیزوفرنی، عارضه ای که در آن ممکن است چیزهایی را ببینید، بشنوید یا حس کنید که وجود خارجی ندارند، چیزهای غیرواقعی را باور کنید، یا احساس شک یا گیجی داشته باشید
  • مانیا، عارضه ای است که در آن ممکن است احساساتی مانند هیجان بسیار زیاد، یا بیش فعالی داشته باشید، این عارضه در بیماری به نام اختلال دوقطبی رخ می دهد.
  • درمان کوتاه مدت (حداکثر 6 هفته ای) پرخاشگری مزمن در مبتلایان به دمانس آلزایمرکه با رفتار خود به دیگران آسیب می زنند. در چنین مواردی سایر روش های درمانی (روش های بدون مصرف دارو) می بایست قبلا مورد استفاده قرار گرفته باشند.
  • درمان کوتاه مدت (حداکثر 6 هفته ای) پرخاشگری مزمن در کودکان مبتلا به عقب ماندگی ذهنی (5 سال به بالا) و نوجوانان مبتلا به اختلال رفتاری
  • ریسپولوکس می تواند به کاهش شدت علائم بیماری شما کمک نموده و از بازگشت آن ها جلوگیری کند.

بارداری، شیردهی و باروری

  • در صورت بارداری یا شیردهی، احتمال بارداری یا قصد باردار شدن، پیش از مصرف ریسپولوکس با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید. پزشک در مورد مصرف یا عدم مصرف این دارو تصمیم گیری خواهد کرد.
  • در نوزادان مادرانی که طی سه ماه آخر بارداری خود ریسپولوکس کرده اند ممکن است علائم زیر وجود داشته باشند:

لرزش، سفتی و/یا ضعف عضلانی، خواب آلودگی، بیقراری، مشکلات تنفسی و مشکل در غذا خوردن.

در صورت بروز هر یک از علائم فوق در کودک، ممکن است تماس با پزشک الزامی باشد.

ریسپولوکس می تواند باعث افزایش سطح هورمونی به نام ’پرولاکتین‘ شود، افزایش این هورمون ممکن است باروری را تحت تاثیر قرار دهد

نحوه مصرف ریسپولوکس

همیشه دارو را دقیقا مطابق دستور پزشک مصرف نمائید. در صورت عدم اطمینان نسبت به نحوه مصرف دارو با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

دوز توصیه شده به شرح زیر می باشد:

درمان شیزوفرنی

بزرگسالان

  • معمولا دوز اولیه برای شروع درمان 2 میلی لیتر محلول خوراکی (2 میلی گرم ریسپریدون) در روز دوم ممکن است این دوز تا 4 میلی لیتر محلول خوراکی(4 میلی گرم ریسپریدون) افزایش یابد.
  • سپس بسته به نحوه پاسخ شما به درمان ممکن است دوز دارو تنظیم شود
  • اغلب بیماران با دوزهای اولیه 4 تا 6 میلی لیتر (4 تا 6 میلی گرم ریسپریدون) احساس بهتری دارند (4 تا 6 میلی گرم ریسپریدون).
  • این دوز کامل دارو را می توان به یک یا دو دوز در روز تقسیم کرد. پزشک به شما خواهد گفت که کدام یک بهترین گزینه برای درمان شما است.

سالمندان

  • معمولا دوز اولیه برای درمان شما 0.5 میلی لیتر محلول خوراکی (0.5 میلی گرم ریسپریدون) دو بار در روز خواهد بود
  • پزشک ممکن است بتدریج دوز درمانی شما را یه 1 یا 2 میلی لیتر محلول خوراکی (1 تا 2 میلی گرم ریسپریدون) دو بار در روز افزایش دهد
  • پزشک به شما خواهد گفت که کدام دوز بهترین گزینه برای درمان شما است.

درمان مانیا

بزرگسالان

  • معمولا دوز اولیه 2 میلی لیتر محلول خوراکی (2 میلی گرم ریسپریدون) یک بار در روز است
  • بسته به نحوه پاسخ شما به درمان ممکن است بتدریج دوز دارو تنظیم شود
  • اغلب بیماران با دوز 1 تا 6 میلی لیتر از محلول خوراکی (1 تا 6 میلی گرم ریسپریدون) یک بار در روز احساس بهتری دارند.

سالمندان

  • معمولا دوز اولیه برای درمان شما 0.5 میلی لیتر محلول خوراکی (0.5 میلی گرم ریسپریدون) دو بار در روز خواهد بود
  • پزشک ممکن است بسته به میزان پاسخ دهی شما نسبت به درمان، بتدریج دوز درمانی شما را به 1 یا 2 میلی لیتر محلول خوراکی (1 تا 2 میلی گرم ریسپریدون) دو بار در روز افزایش دهد

برای درمان پرخاشگری ماندگار در بیماران مبتلا به دمانس آلزایمر

بزرگسالان (شامل سالمندان)

  • معمولا دوز اولیه برای درمان شما 0.25 میلی لیتر محلول خوراکی (0.25 میلی گرم ریسپریدون) دو بار در روز خواهد بود
  • پزشک ممکن است بسته به میزان پاسخ دهی شما نسبت به درمان، بتدریج دوز درمانی شما را تنظیم کند
  • اغلب بیماران با دوز 0.5 میلی لیتر از محلول خوراکی (0.5 میلی گرم ریسپریدون) دو بار در روز احساس بهتری دارند.  برخی بیماران به 1 میلی لیتر محلول خوراکی (1 میلی گرم ریسپریدون) دو بار در روز نیاز دارند.
  • در بیماران مبتلا به دمانس طول دوره درمان نباید بیشتر از 6 هفته باشد.

مصرف دارو در کودکان و نوجوانان

کودکان و نوجوانان کمتر از 18 سال مبتلا به شیزوفرنی یا مانیا نباید با داروی ریسپولوکس درمان شود.

مصرف دارو برای درمان اختلال حرکتی

در این وضعیت دوز مصرفی دارو به وزن کودک شما بستگی خواهد داشت:

در کودکانی که کمتر از 50 کیلوگرم وزن دارند:

  • معمولا دوز اولیه برای شروع درمان 0.25 میلی لیتر از محلول خوراکی (0.25 میلی گرم ریسپریدون) یک بار در رور خواهد بود
  • این دوز ممکن است یک روز در میان به میزان 0.25 میلی لیتر از محلول خوراکی (0.25 میلی گرم ریسپریدون) در روز افزایش یابد
  • معمولا دوز نگهدارنده 0.25 تا 0.75 میلی لیتر محلول خوراکی (معادل 0.25 تا 0.75 میلی گرم ریسپریدون) یک بار در روز است.

برای کودکانی که بیشتر از 50 کیلوگرم وزن دارند:

  • معمولا دوز اولیه برای شروع درمان 0.5 میلی لیتر از محلول خوراکی (0.25 میلی گرم ریسپریدون) یک بار در رور خواهد بود
  • این دوز ممکن است یک روز در میان به میزان 0.5 میلی لیتر از محلول خوراکی (0.5 میلی گرم ریسپریدون) در روز افزایش یابد
  • معمولا دوز نگهدارنده 0.5 تا 1.5 میلی لیتر محلول خوراکی (معادل 0.5 تا 1.5 میلی گرم ریسپریدون) یک بار در روز است.

طول مدت درمان در بیماران مبتلا به اختلال حرکتی نباید بیشتر از 6 هفته باشد.

کودکان کمتر از 5 سال مبتلا به اختلال حرکتی نباید با ریسپولوکس درمان شوند.

افراد مبتلا به مشکلات کلیوی یا کبدی

صرفتظر از  یماری تحت درمان، تمامی دوزهای اولیه و دوزهای بعدی ریسپریدون باید نصف شوند. در این دسته از افراد افزایش دوز می بایست با سرعت کمتری انجام شود.

همچنین در این گروه از بیماران ریسپریدون باید با احتیاط مصرف شود.

نحوه مصرف دارو

مصرف دارو به شکل خوراکی

باز کردن بطری و استفاده از پیپت مدرج

هر بطری همراه با یک پیپت مدرج می باشد. همچنین بطری دارای درپوش مقاوم به باز شدن توسط کودک می باشد.

  1. با فشار دادن محکم درپوش به سمت پائین و چرخاندن آن در خلاف جهت عقربه های ساعت بطری را باز کنید.
  2. پیپت مدرج را داخل بطری قرار دهید. برای اندازه گیری میزان دوز برداشتی از دارو، حلقه پائینی پیپت را با یک دست محکم گرفته و با دست دیگر حلقه بالایی پیپت را بکشید تا مقدار صحیح دارو (به عنوان مثال میلی لیتر یا میلی گرم دارو) در استوانه شیشه ای پیپت مشاهده شود.
  3. با محکم نگه داشتن حلقه پائینی، پیپت را با دقت از ظرف خارج کنید.

با فشار دادن حلقه بالای مقدار داروی کشیده شده به درون پیپت را داخل یک لیوان نوشیدنی (به جز الکل یا چای) بریزید. محتویات موجود در لیوان را بنوشید.

  1. درپوش ظرف را بسته و پیپت خالی شده از دارو را با آب بشوئید.

مصرف بیش از حد معمول ریسپولوکس

  • بلافاصله توسط یک پزشک ویزیت شوید. بسته دارو ر همراه خود ببرید.
  • در موارد مصرف دوز بیش از حد دارو ممکن است احساس خواب آلودگی یا خستگی داشته باشید یا این که با علائمی مانند حرکات غیرعادی بدن، مشکلات ایستادن و راه رفتن، احساس گیجی ناشی از افت فشار خون یا ضربان غیرعادی قلب یا تشنج مواجه شوید.

فراموش کردن مصرف ریسپولوکس

در صورتی که به شکل اتفاقی مصرف دارو فراموش نمودید، به محض به یادآوردن دارو را مصرف کنید. با این وجود اگر این زمان تقریبا نزدیک به زمان دوز بعدی است، از دوز فراموش شده صرفنظر نموده و دارو را به شکل عادی و مطابق دستور پزشک مصرف کنید. اگر دو یا تعداد بیشتری از دوزهای مصرف دارو را فراموش نمودید، با پزشک خود تماس بگیرید.

برای جبران دوز فراموش شده دوز دوبرابر (دو دوز همزمان)  دارو را مصرف نکنید.

قطع مصرف ریسپولوکس

بدون دستور پزشک نباید مصرف دارو را قطع کنید. چون در این شرایط امکان بازگشت علائم بیماری وجود دارد. اگر پزشک تصمیم به قطع مصرف این دارو بگیرد، احتمالا دوز دارو بتدریج و طی چند روز کاهش می یابد.

اگر سوال دیگری در رابطه با مصرف این دارو دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید.

سایر داروها و ریسپولوکس

در صورت مصرف دارو، مصرف دارویی جدید یا احتمال مصرف دارو در آینده موضوع را به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

در صورت مصرف هر یک از داروهای زیر صحبت با پزشک یا داروساز خود از اهمیت خاصی برخوردار است:

  • داروهایی که برای کمک به آرامش شما بر روی عملکرد مغز تاثیرگذار هستند (بنزودیازپین ها)، یا داروهایی که هنگام احساس درد مصرف می شوند (مانند مسکن ها)، و نیز داروهای مورد استفاده در درمان آلرژی (برخی از آنتی هیستامین ها)، چون ریسپریدون ممکن است باعث افزایش اثر آرامبخشی تمامی این داروها شود.
  • داروهایی که احتمالا باعث تغییر در فعالیت الکتریکی قلب شما می شوند، مانند داروهای مورد استفاده در درمان مالاریا، مشکلات ریتم قلب، انواع آلرژی (آنتی هیستامین ها)، برخی از داروهای ضد افسردگی یا سایر داروهای موثر در درمان مشکلات ذهنی
  • داروهایی که موجب کاهش ضربان قلب می شوند
  • داروهایی که باعث کاهش سطح پتاسیم موجود در جریان خون می شوند (مانند دیورتیک های خاص)
  • داروهای موثر در درمان افزایش فشار خون. ریسپولوکس می تواند موجب کاهش فشار خون شود.
  • داروهای مورد استفاده در درمان بیماری پارکینسون (مانند لودوپا)
  • قرص های آب (دیورتیک ها) مورد استفاده در درمان مشکلات قلبی یا تورم قسمت هایی از بدن به دلیل تجمع بیش از حد مایعات (مانند فورسماید یا کلروتیازید). مصرف ریسپولوکس به تنهایی یا
  • همراه با فروزماید ممکن است باعث افزایش ریسک حمله قلبی یا مرگ در بیماران سالمند مبتلا به دمانس شود.
  •   داروهایی که باعث افزایش فعالیت سیستم عصبی مرکزی می شوند (داروهای محرک روانی، مانند متیل فنیدات)

داروهای زیر ممکن است باعث کاهش تاثیر ریسپریدون شوند:

  • ریفامپیسین (داروی مورد استفاده در درمان برخی از عفونت ها)
  • کاربامازپین، فنیتوئین (داروهای مورد استفاده در درمان صرع)
  • فنوباربیتال

در صورت شروع به مصرف یا قطع مصرف داروهای فوق ممکن است به دوز متفاوتی از ریسپریدون نیاز داشته باشید.

داروهای زیر ممکن است باعث افزایش تاثیر ریسپریدون شوند:

  • کوئینیدین (که در درمان انواع خاصی از بیماری قلبی استفاده می شود)

 

  • داروهای ضدافسردگی مانند پاروکسیتین ، فلوکسیتین، داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای
  • داروهایی که تحت عنوان بتابلاکرها شناخته می شوند (مانند داروهای مورد استفاده در در درمان روان پریشی یا داروهای آرامبخش)
  • سایمتیدین، رانیتیدین (داروهای مهارکننده اسید معده)
  • ایتراکوتازول و کتوکونازول (داروهای مورد استفاده در درمان عفونت های قارچی)
  • داروهای خاص مورد استفاده در درمان HIV/ایدز، مانند ریتانویر)
  • وراپامیل، داروی مورد استفاده در درمان فشار خون بالا و/یا ریتم غیرطبیعی قلب.
  • سرترالین و فلواکسامین، داروهای مورد استفاده برای درمان افسردگی و سایر اختلالات روانپزشکی

در صورت شروع به مصرف یا قطع مصرف این داروها ممکن است به دوز متفاوتی از ریسپریدون نیاز داشته باشید.

اگر در مورد مصرف داروهای فوق مطمئن نیستید، پیش از مصرف ریسپولوکس با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

مصرف ریسپولوکس همراه با مواد غذایی، نوشیدنی ها و الکل

می توانید این دارو را همراه با غذا یا بدون غذا مصرف کنید. از مصرف همزمان ریسپولوکس با الکل خودداری کنید. محلول خوراکی ریسپولوکس را نباید همراه با چای میل نمود.

در موارد زیر قبل از مصرف ریسپولوکس با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید:

  • ابتلا به مشکلات قلبی. مانند ریتم نامنظم قلب یا حساسیت نسبت به فشار خون پائین یا مصرف داروهای فشار خون. ریسپولوکس ممکن است باعث کاهش فشار خون شود. بنابراین احتمالا دوز داروی شما می بایست تنظیم گردد
  • آگاهی از وجود هر نوع فاکتور مساعد کننده شرایط برای بروز سکته مانند فشار خون بالا، اختلال قلبی-عروقی یا مشکلات عروق خونی در مغز
  • سابقه بروز حرکات غیر ارادی زبان، دهان و صورت
  • ابتلا به عارضه ای که با بروز علائمی مانند دمای بالا، سفتی عضله، تعریق یا کاهش سطح هوشیاری همراه است (این عارضه با عنوان سندرم نورولپتیک بدخیم نیز شناخته می شود)
  • سابقه وجود لخته های خونی در شما یا هر یک از اعضاء خانواده، چون داروی ریسپولوکس با تشکیل لخته های خونی در ارتباط بوده است.
  • ابتلا به بیماری پارکینسون یا دمانس
  • آگاهی و اطلاع قبلی از پائین بودن سطح گلبول های سفید خون (به دلیل مصرف داروهای دیگر یا بدون دخالت آن ها)
  • ابتلا به دیابت
  • ابتلا به بیماری صرع
  • جنسیت مذکر و تجربه نعوظ طولانی یا دردناک در گذشته
  • مشکل در کنترل دمای بدن یا گرم شدن بیش از حد بدن
  • ابتلا به مشکلات کلیوی
  • ابتلا به مشکلات کبدی
  • سطح غیر طبیعی و بالای هورمون پرولاکتین در بدن یا ابتلا احتمالی به تومور وابسته به پرولاکتین

اگر  نسبت به داشتن هر یک از شرایط فوق مطمئن نیستید، قبل از مصرف ریسپولوکس با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.

 

 

 

از آنجایی که در موارد بسیار نادر مصرف ریسپولوکس به شکل خطرناکی موجب کاهش نوع خاصی از گلبول های سفید مورد نیاز برای مقابله با عفونت در خون می گردد، لذا ممکن است پزشک قبل از مصرف دارو آزمایش شمارش تعداد گلبول های سفید خون را تجویز کند.

داروی ریسپولوکس ممکن است باعث اضافه وزن شود. از آنجایی که اضافه وزن شدید احتمالا موجب بروز تاثیرات زیانباری بر سلامت شما می گردد. لذا پزشک می بایست به طور منظم وزن شما را اندازه گیری کند.

از آنجایی که در بیماران تحت درمان با داروی ریسپولوکس بروز دیابت یا تشدید بیماری دیابت موجود از قبل مشاهده شده، لذا پزشک می بایست علائم مربوط به قند خون بالا را در شما بررسی کند. در بیمارانی که قبلا به دیابت مبتلا شده اند، سطح گلوکز خون باید به طور منظم آزمایش شود.

ریسپولوکس معمولا موجب افزایش سطح هورمونی به نام ’’پرولاکتین‘‘ می شود. افزایش سطح این هورمون در بدن ممکن است باعث بروز عوارض جانبی مانند اختلالات قاعدگی یا مشکلات باروری در زنان و بزرگ شدن پستان در مردان شود (قسمت 4 ’’عوارض جانبی احتمالی‘‘ را ملاحظه فرمائید). در صورت بروز چنین عوارض جانبی، ارزیابی سطح پرولاکتین خون توصیه می گردد.

در حین جراحی درمان تاری عدسی چشم (آب مروارید)، اندازه مردمک شما (دایره سیاه رنگ مرکز چشم) بر حسب نیاز ممکن است افزایش نیابد. همچنین، گاهی ممکن است حین جراحی عنبیه (قسمت رنگی چشم) شُل و پهن شده، و این وضعیت احتمالا به آسیب چشم منتج شود. اگر قصد انجام عمل جراحی بر روی چشم خود دارید، حتما مصرف داروی ریسپولوکس را به چشم پزشک خود اطلاع دهید.

سالمندان مبتلا به دمانس

در بیماران سالمند مبتلا به دمانس، ریسک بروز سکته قلبی افزایش می یابد. در صورت ابتلا به دمانس ناشی از سکته قلبی نباید ریسپریدون مصرف کنید.

در طول درمان با ریسپریدون می بایست تعداد دفعات مراجعه به پزشک زیاد باشد.

در صورتی که حین درمان پرستار خانگی متوجه تغییر ناگهانی در وضعیت ذهنی یا ضعف و بیحسی سریع در صورت، بازو یا پاها، خصوصا به شکل یکطرفه، یا صحبت کردن به شکل بریده بریده، حتی در بازه زمانی

کوتاه شود، باید بلافاصله پزشک یا متخصص درمان خود را مطلع ساخته و از وی درخواست کمک کنید. چون این علائم ممکن است نشانه بروز سرطان باشند.

کودکان و نوجوانان

در بیماران مبتلا به اختلال حرکتی پیش از شروع درمان، باید ثابت شود که سایر عوامل در بروز رفتار پرخاشگرانه نقشی ندارند. ممکن است پیش از شروع درمان وزن بدن شما یا کودک اندازه گیری شود، به علاوه ممکن است در طول روند درمان وزن شما به طور منظم تحت پایش و کنترل باشد.

اگر در طول درمان با ریسپریدون حالت خستگی در بیمار رخ دهد، ممکن است تغییر زمان مصرف دارو موجب بهبود مشکلات مرتبط با سطح توجه و هوشیاری بیمار شود.

یک مطالعه کوچک و غیرقطعی گزارشی مبنی بر افزایش قد کودکان به واسطه مصرف ریسپریدون را گزارش داده، اما این که آیا افزایش قد کودکان ناشی از مصرف ریسپریدون بوده یا این که عوامل دیگری در بروز آن نقش داشته اند، موضوعی است که ناشناخته باقی مانده است.

در صورت وجود آلرژی نسبت به ریسپریدون یا سایر ترکیبات موجود در این دارو.

اگر در مورد بروز آلرژی نسبت ریسپولوکس مطمئن نیستید، پیش از مصرف این دارو به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی احتمالی

ریسپولوکس مانند همه داروها، می تواند موجب بروز عوارض جانبی شود، با این وجود تمامی افراد دچار این عوارض نمی شوند.

در صورت بروز هر یک از علائم زیر، مصرف دارو را متوقف نموده و بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید:

  • تجربه ایجاد لخته هایی در عروق، خصوصا پاها (علائمی مانند تورم، درد و قرمز شدن پاها)، که ممکن است از طریق عروق خونی به ریه ها منتقل شده و موجب بروز درد در قفسه سینه و مشکل تنفسی شوند. در صورتی که متوجه بروز هر یک از این علائم شدید بلافاصله با پزشک خود مشورت کنید.
  • ابتلا به دمانس و تجربه تغییر ناگهانی در وضعیت ذهنی یا ضعف و بیحسی سریع در صورت، بازو یا پاها، خصوصا در یک سمت از بدن، یا صحبت کردن به شکل بریده بریده، حتی در بازه زمانی کوتاه. این علائم ممکن است نشانه بروز یک حمله قلبی باشد.
  • تجربه درد، سفتی عضله، تعریق یا کاهش سطح هوشیاری (اختلالی به نام ’’سندرم نورولپتیک بدخیم‘‘). در چنین شرایطی ممکن است درمان فوری این علائم الزامی باشد.
  • جنسیت مذکر و تجربه نعوظ طولانی یا دردناک. این عارضه پریاپیسم نام دارد. در این شرایط ممکن است درمان فوری علائم الزامی باشد.
  • تجربه ابتلا به تاردیو دیسکنزی (حرکات پیچشی یا لرزشی غیرقابل کنترل در صورت، زبان یا سایر قسمت های بدن). در صورت بروز حرکات ریتمیک غیرارادی در زبان، دهان و صورت بلافاصله موضوع را به پزشک خود اطلاع دهید. در چنین شرایطی ممکن است قطع مصرف ریسپریدون ضروری باشد.
  • تجربه واکنش آلژریک شدید که با علائم مشخصی مانند تب، متورم شدن دهان، صورت، لب یا زبان، تنگی نفس، خارش، راش پوستی یا افت فشار خون توصیف می گردد.

عوارض جانبی زیر نیز ممکن است رخ دهند:

عوارض بسیار شایع (ممکن است از هر ده نفر بیش از یک نفر به این نوع عوارض دچار شوند):

  • بروز مشکل در به خواب رفتن یا در حالت خواب باقی ماندن
  • پارکینسونیسم : این عارضه ممکن است شامل علائم زیر باشد:  کندی یا اختلال در حرکات بدن، احساس سفتی یا خستگی در عضلات (که باعث لرزش در حرکات می شود)، و در برخی موارد حتی حس حرکت ’اختلال حرکتی ‘ و سپس شروع مجدد. سایر علائم پارکینسونیسم عبارتند از راه رفتن از کشیدن آهسته پا، لرزش در حالت استراحت، افزایش بزاق و/یا تراوش آب از دهان، و از بین رفتن حالت چهره
  • احساس خواب آلودگی یا سطح هوشیاری پائین تر
  • سردرد

عوارض جانبی شایع (ممکن است حدودا از هر ده نفر یک نفر به این عوارض مبتلا شوند):

  • پنومونی، عفونت در ناحیه قفسه سینه (برونشیت)، علائم سرماخوردگی، عفونت سینوس، عفونت مجرای ادراری، عفونت گوش، احساسی شبیه به ابتلا به آنفولانزا
  • افزایش سطح هورمونی به نام ’’پرولاکتین‘‘ که در آزمایش خون مشخص می شود (که ممکن است با علائم یا بدون علائم باشد). علائم ناشی از پرولاکتین زیاد شایعی نیستند و ممکن است شامل بزرگ شدن پستان، مشکل در نعوظ و حفظ آن، کاهش تمایل جنسی یا اختلالات جنسی دیگر باشد. در زنان این علائم عبارتند از درد پستان، خارج شدن شیر از پستان ها، عدم بروز سیکل های قاعدگی یا سایر مشکلات مرتبط با قاعدگی و باروری
  • افزایش وزن، افزایش اشتها، کاهش اشتها
  • اختلال خواب، تحریک پذیری، افسردگی، اضطراب، بیقراری
  • دیستونی: این عارضه شامل انقباض غیرارادی کند یا مداوم عضلات است. هر چند این عارضه تنها بخشی از بدن را درگیر می کند (و ممکن است به شکل گیری یک ژست غیرطبیعی منتج شود)، اما اغلب عضلات درگیر شده در نواحی صورت بوده و شامل حرکات غیرطبیعی چشم ها، دهان، زبان و فک می باشد.
  • گیجی
  • دیسکنزی: این عارضه شامل حرکات غیرارادی عضله بوده و می تواند شامل حرکات اسپاسمی یا پیچشی تکراری باشد
  • لرز
  • تاری دید، عفونت چشم یا ’’چشم صورتی  (ورم ملتحمه)‘‘
  • ضربان قلب سریع، فشار خون بالا، تنگی نفس
  • گلودرد، سرفه، خون دماغ، گرفتگی بینی
  • درد در ناحیه شکمی، دل درد، استفراغ، تهوع، یبوست، اسهال، سوء هاضمه، خشکی دهان، دندان درد
  • راش، قرمزی پوست
  • اسپاسم های عضلانی، درد استخوان یا عضله، کمردرد، درد مفصل
  • بی اختیاری (عدم کنترل) در دفع ادرار
  • تورم بدن، بازوها یا پاها، تب، درد قفسه سینه، ضعف، خسته شدن (خستگی)، درد
  • افتادن روی زمین

عوارض جانبی غیرشایع (ممکن است حدودا از هر 100 نفر یک نفر به این نوع عوارض مبتلا شوند)

  • عفونت مجاری تنفسی، عفونت مثانه، ’عفونت چشم‘، عفونت لوزه، عفونت قارچی ناخن ها، عفونت پوست، عفونت محدودشونده به یک ناحیه از پوست یا بخشی از بدن. عفونت ویروسی، التهاب پوستی ناشی از مایت ها
  • کاهش نوعی از گلبول های سفید که به محافظت بدن علیه عفونت کمک می کنند، کاهش تعداد گلبول سفید، کاهش تعداد پلاکت ها (سلول های خونی که به توقف خونریزی کمک می کنند)، آنمی، کاهش تعداد گلبول های قرمز، افزایش ائوزینوفیل ها (نوعی گلبول سفید) در خون شما
  • واکنش آلرژیک
  • ابتلا به دیابت یا تشدید آن، قند خون بالا، نوشیدن بیش از حد آب
  • کاهش وزن، کاهش اشتها که به سوء تغذیه و کاهش وزن بدن منتج می شود
  • افزایش کلسترول خون
  • حالت سرخوشی (مانیا)، گیجی، کاهش میل جنسی، عصبانیت، کابوس ها
  • عدم پاسخدهی به محرک ها، از دست دادن هوشیاری، سطح پائین هوشیاری
  • تشنج (حملات تشنجی)، غش
  • اشتیاق بی وقفه به حرکت بخش هایی از بدن، اختلال در تعادل، هماهنگی غیرطبیعی، گیجی هنگام ایستادن، اختلال در توجه، مشکلات حین صحبت کردن، از بین رفتن حس چشایی یا غیرعادی بودن آن، کاهش حساسیت پوست در برابر درد و تماس، حس مورمور، سوزن سوزن شدن یا بی حسی پوست
  • حساسیت بیش از حد چشم ها به نور، خشکی چشم، افزایش اشک چشم، قرمز شدن چشم ها
  • حس سرگیجه (ورتیگو)، صدای زنگ در گوش، گوش درد
  • فیبریلاسیون دهلیز (ریتم غیرطبیعی قلب)، از هم گسیختگی جریان الکتریکی بین قسمت های بالایی و پائینی قلب، جریان الکتریکی غیر طبیعی در قلب، سندرم QT طولانی، ضربان قلب پائین، نتیجه غیرعادی در نوار قلب (الکتروکادیوگرام یا ECG)، حس تپش یا کوبش در قفسه سینه (تپش قلب)

 

 

 

  • کاهش فشار خون، افت فشار خون هنگام ایستادن (در نتیجه برخی افراد هنگام مصرف ریسپولوکس ممکن است احساس غش، گیجی یا افتادن هنگام بلند شدن یا برخاستن ناگهانی را تجربه کنند)، گرگرفتگی
  • پنومونی ناشی از ورود غذا به مجاری استنشاقی از طریق دم، انسداد ریه، انسداد مجاری تنفسی، صداهای خش خش در ریه، خس خس سینه، اختلال صوتی در صدا، اختلال در مجرای تنفسی عفونت معده یا روده، بی اختیاری در دفع مدفوع، مدفوع بسیار سفت، مشکل در بلع، دفع بیش از حد گاز یا باد شکم
  • کهیر (یا ’’راش گزنه ‘‘)، خارش، ریزش مو، ضخیم شدن پوست، بثورات پوستی، خشکی پوست، رنگ پریدگی پوست، آکنه، پوسته پوسته شدن، خارش پوست کف سر یا پوست، اختلال پوستی، ضایعه پوستی
  • افزایش CPK (کراتین فسفوکیناز) در خون، آنزیمی که گاهی به دنبال تجزیه بافت عضلانی آزاد می شود.
  • ژست غیرطبیعی بدن، سفتی مفصل، تورم مفصل، ضعف عضلانی، گردن درد
  • افزایش تعداد دفعات ادرار، ناتوانی در دفع ادرار، درد در هنگام دفع ادرار
  • اختلال در نعوظ، اختلال در انزال
  • عدم بروز سیکل های قاعدگی، عدم ورود به سیکل قاعدگی در برخی از مقاطع زمانی خاص، یا سایر مشکلات مربوط به سیکل قاعدگی (در خانم ها)
  • بزرگ شدن پستان ها در مردان، خروج شیر از پستان ها، اختلال در عملکرد جنسی، پستان درد، احساس ناراحت کننده و بد در ناحیه پستان، خروج ترشحات مایع از واژن
  • تورم پوست، دهان، چشم ها یا لب ها
  • لرز، افزایش دمای بدن
  • تغییر نحوه را رفتن
  • احساس تشنگی، ناخوشی، درد در قفسه سینه، احساس ’’بی حوصلگی‘‘
  • افزایش ترنس آمینازهای کبدی در خون، افزایش GGT (آنزیم کبدی به نام گاما-گلوتامیل ترنسفراز) در خون، افزایش آنزیم های کبدی در خون شما
  • درد ناشی از مداخلات پزشکی

عوارض جانبی نادر (ممکن است حدودا از هر 1000 نفر یک نفر به این نوع عوارض دچار شوند):

  • عفونت
  • ترشح نامناسب هورمون کنترل کننده حجم ادرار
  • راه رفتن در خواب
  • اختلال تغذیه ای مرتبط با خواب
  • وجود قند در ادرار، کاهش قند خون، سطح بالای تری گلیسیریدهای خون (چربی)
  • حس نداشتن، ناتوانی در رسیدن به ارگاسم

 

  • عدم حرکت و پاسخدهی هنگام بیداری
  • بروز مشکل در عروق خونی مغز
  • کما ناشی از دیابت کنترل نشده
  • تکان دادن سر
  • گلوکوما (افزایش فشار ذرون کره چشم)، مشکلات مربوط به حرکت چشم ها، چشم گرداندن، پوسته پوسته شدن لبه پلک
  • مشکلات چشم در حین جراحی کاتاراکت. مصرف ریسپولوکس یا سابق مصرف این دارو در گذشته ممکن است باعث عارضه ای به نام سندرم فلاپی عنبیه حین عمل جراحی کاتاراکت شود. در صورتی که نیاز به جراحی کاتاراکت دارید، از اطلاع دادن مصرف دارو به چشم پزشک خود اطمینان حاصل کنید.
  • کاهش خطرناک نوع خاصی از گلبول های سفید در خون که با عفونت مبارزه می کنند.
  • مصرف بیش از حد و خطرناک آب
  • ضربان نامنظم قلب
  • مشکل تنفسی حین خواب (آپنه خواب)، تنفس سریع و کوتاه
  • التهاب پانکراس، مسدود شدن مسیر روده ها
  • متورم شدن زبان، لب های ترک خورده، راش پوستی مرتبط با مصرف دارو
  • شوره سر
  • تجزیه فیبرهای عضلانی و بروز درد در عضلات (رابدومیولیز)
  • تاخیر در سیکل های قاعدگی، بزرگ شدن غدد در پستان شما، برزگ شدن پستان، خروج شیر از پستان ها
  • افزایش سطح انسولین (هورمون کنترل کننده قند) در خون شما
  • سخت شدن بافت پوست
  • کاهش دمای بدن، سرد شدن بازوها و پاها
  • علائم مربوط یه قطع مصرف دارو
  • زرد شدن رنگ پوست و چشم ها (زردی)

عوارض جانبی بسیار نادر (از هر 10000 نفز کمتر از 1 نفر به این نوع عوارض مبتلا می شوند):

  • عوارض تهدید کننده حیات فرد که ناشی از ابتلا به دیابت کنترل نشده هستند.
  • واکنش آلرژیک شدید همراه با تورم که ممکن است موجب درگیر شدن گلو شده و به بروز مشکل تنفسی منتهی گردد.

عارضه جانبی زیر در اثر مصرف داروی دیگری به نام پالیپریدون مشاهده شده که بسیار شبیه به ریسپریدون است، لذا انتظار می رود این عارضه به دنبال مصرف ریسپولوکس نیز بروز پیدا کند: ضریان قلب سریع هنگام ایستادن.

 

 

 

عوارض جانبی دیگر در کودکان و نوجوانان

به طور کلی، انتظار می رود که عوارض جانبی موجود در کودکان و نوجوانان شبیه به عوارض مشاهده شده در بزرگسالان باشد.

عوارض جانبی زیر اغلب در کودکان و نوجوانان (5 تا 17 سال) رخ داده و احتمال بروز آن ها در این گروه سنی نسبت به بزرگسالان بیشتر است: احساس خواب آلودگی، سطح پائین هوشیاری، خسته شدن (خستگی)، سردرد، افزایش اشتها، تهوع، علائم سرماخوردگی، انسداد بینی، درد ناحیه شکمی، گیجی، سرفه، تب، ترمور (لرز)، اسهال و بی اختیاری (عدم کنترل) در دفع ادرار.

نحوه نگهداری ریسپولوکس

این دارو را دور از نور و دسترس کودکان قرار دهید.

از مصرف دارویی که تاریخ مصرف آن گذشته خودداری کنید، تاریخ انقضاء دارو بر روی جعبه، بلیستر و قوطی پس از ‘‘EXP’’ ذکر شده است. تاریخ انقضاء به آخرین روز ماه ذکر شده اشاره دارد.

از نگهداری دارو در دمای بالای 25 درجه سانتی گراد خودداری کنید.

از نگهداری دارو در فریزر خودداری کنید.

از مصرف داروی ریسپولوکسی که بیش از 6 ماه از باز شدن بطری آن برای اولین بار گذشته خودداری کنید.

از انداختن دارو در فاضلاب شهری یا چاه توالت خانگی خودداری کنید. برای دور ریختن داروی بدون استفاده با داروساز خود مشورت کنید. رعایت چنین معیارهایی به حفظ محیط زیست کمک خواهد کرد.

  1. محتویات جعبه و سایر اطلاعات

ریسپولوکس حاوی چه موادی است

  • ماده موثره دارو ریسپریدون است
  • هر میلی لیتر از محلول خوراکی این دارو حاوی 1 میلی گرم ریسپریدون می باشد.
  • هر بطری 125 میلی لیتری این دارو حاوی 100 میلی لیتر محلول خوراکی بوده، که معادل 100 میلی گرم ریسپریدون می باشد.
  • سایر ترکیبات موجود در دارو عبارتند از اسید بنزوئیک (E 210)، آب قابل تزریق

در طول درمان با ریسپولوکس ممکن است علائمی مانند گیجی، خستگی و مشکلات دید رخ دهند. از مصرف این دارو هنگام رانندگی یا استفاده از هر نوع ابزار یا ماشین آلاتی خودداری نموده و در چنین شرایطی پیش از مصرف دارو با پزشک خود صحبت کنید. ریسولاکس حاوی اسید بنزوئیک است هر میلی لیتر از محلول خوراکی ریسپولوکس حاوی 20 میلی گرم اسید بنزوئیک است. اسید بنزوئیک ریسک ابتلا به زردی (زرد شدن رنگ پوست و چشم ها) در نوزادان (حداکثر 4 هفته ای) را افزایش می دهد.