توضیحات
مکانیسم عمل
ترکیبات دارو
موارد مصرف
دردهای عصبی
صرع
اختلال اضطراب فراگیر
مصرف در بارداری و شیردهی
مصرف در دوران برداری:
nاز لایریکا نباید در دوران بارداری استفاده شود مگر در صورت لزوم (در صورتی که منافع آن برای مادر به مراتب بیشتر از خطر احتمالی آن برای جنین باشد).
nدر زنان که احتمال بارداری آنها وجود دارد باید از یک روش جلوگیری از بارداری مؤثر استفاده شود.
مصرف در دوران شیردهی :
nمعلوم نیست که آیا پرگابالین از شیر مادر دفع میشود یا نه، اما، در شیر موش مشاهده شده است. بنابراین، در طول درمان با پرگابالین توصیه میشود از شیردهی مادر اجتناب شود.
درخصوص نحوه صحیح مصرف دارو به این نکات توجه کنید
150 تا 600 میلیگرم در روز به صورت دو یا سه دوز منقسم.
nلایریکا را میتوان همراه با یا بدون غذا مصرف کرد.
nدردهای عصبی:
nدرمان با پرگابالین را میتوان با یک دوز 150 میلیگرم در روز آغاز کرد. بر اساس پاسخ و تحمل بیمار میتوان دوز را در یک بازه زمانی 3 تا 7 روزه تا 300 میلیگرم افزایش داد، و در صورت نیاز، میتوان آن را پس از یک بازه زمانی 7 روزه دیگر حداکثر تا 600 میلیگرم افزایش داد.
nصرع:
nدرمان با پرگابالین را میتوان با یک دوز 150 میلیگرم در روز آغاز کرد. بر اساس پاسخ و تحمل بیمار میتوان دوز را پس از یک هفته تا 300 میلیگرم در روز افزایش داد. پس از یک هفته دیگر میتوان به حداکثر دوز 600 میلیگرم در روز رسید.
nاختلال اضطراب فراگیر:
n150 تا 600 میلیگرم در روز بهصورت دو یا سه دوز منقسم. نیاز به درمان باید مرتباً بررسی شود.
nدرمان با پرگابالین را میتوان با یک دوز 150 میلیگرم در روز آغاز کرد. بر اساس پاسخ و تحمل بیمار میتوان دوز را پس از یک هفته تا 300 میلیگرم در روز افزایش داد. پس از یک هفته دیگر، میتوان دوز را تا 500 میلیگرم در روز افزایش داد. پس از یک هفته دیگر میتوان به حداکثر دوز 600 میلیگرم در روز رسید.
nقطع درمان با پرگابالین:
nطبق شیوههای بالینی فعلی، در صورتی که درمان با پرگابالین باید قطع شود، توصیه میشود این کار به تدریج و حداقل در عرض یک هفته صرف نظر از نشانههای درمانی انجام شود.
nبیماران مبتلا به نارسایی کلیوی:
nپرگابالین اساساً از طریق گردش خون سیستمیک با دفع کلیوی بهصورت داروی بدون تغییر از بدن دفع میشود. از آنجا که دفع پرگابالین با دفع کراتینین ارتباط مستقیم دارد (بخش 5-2)، کاهش میزان مصرف دارو در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی باید طبق دفع کراتینین تنظیم شود.از طریق همودیالیز پرگابالین به طور مؤثر از پلاسما حذف میشود (50 درصد دارو ظرف 4 ساعت). برای بیماران همودیالیزی، دوز روزانه پرگابالین باید با توجه به عملکرد کلیه تنظیم شود. علاوه بر دوز روزانه، بلافاصله پس از هر درمان همودیالیزی 4 ساعته بیمار باید یک دوز مکمل نیز دریافت کند
n* کل دوز روزانه (میلیگرم در روز) باید همانگونه که توسط رژیم دوز مصرفی نشان داده شده است تقسیم شود .
n+ دوز مکمل یک تک دوز اضافی است.
nبیماران مبتلا به نارسایی کبدی:
nبرای بیماران مبتلا به نارسایی کبدی نیاز به تنظیم میزان مصرف دارو نیست (بخش 5-2).
nکودکان و نوجوانان:
nلایریکا برای کودکان زیر 12 سال و نوجوانان (12-17 ساله) توصیه نمیشود، زیرا اطلاعات کافی در مورد بیخطر بودن و اثربخشی آن در این رده سنی وجود ندارد(بخش 5-3).
nسالمندان (بالای 65 سال):
nبه دلیل کاهش عملکرد کلیه، ممکن است دوز پرگابالین بیماران سالمند کاهش یابد (بخش بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی).
تداخلهای دارویی (تداخل دارویی و غذایی)
از آنجا که پرگابالین عمدتاً بدون تغییر با ادرار دفع میشود، در انسانها دستخوش متابولیسم ناچیزی میشود (کمتر از 2 درصد یک دوز مصرفی در ادرار بهصورت متابولیت بازیافت میشود)، متابولیسم دارو را در شرایط آزمایشگاهی مهار نمیکند، و هیچ پیوندی با پروتئینهای پلاسما برقرار نمیکند، و لذا بعید است در معرض برهمکنشهای فارماکوکینتیک قرار بگیرد.
nبر همین اساس، در مطالعه این دارو در بافت زنده هیچ گونه برهمکنش فارماکوکینتیک مرتبط بالینی بین پرگابالین و فنیتوئین، کاربامازپین، اسید والپروئیک، لاموتریژین، گاباپنتین، لورازپام، اکسید کودون یا اتانول مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل آماری فارماکوکینتیک نشان داد داروهای خوراکی ضد دیابت، دیورتیک ها، انسولین، فنوباربیتال، تیاگوبین و توپیرامات هیچ گونه تأثیر معنادار بالینی بر روی کلیرانس پرگابالین ندارند. مصرف همزمان پرگابالین همراه با داروهای ضد بارداری خوراکی نوراتی سترون و یا اتینیل استرادیول تأثیری بر فارماکوکینتیک حالت پایدار هیچ کدام ندارد.
nچندین دوز دهانی پرگابالین همراه با اکسیکدون، لورازپام، یا اتانول اثرات بالینی مهمی بر تنفس نمیگذارند. به نظر میرسد پرگابالین یک داروی مکمل برای درمان اختلال عملکرد شناختی یا حرکتی درشت ناشی از اکسیکدون است. پرگابالین میتواند اثرات اتانول و لورازپام را تشدید کند.
nهیچ مطالعه برهمکنش فارماکوکینتیکی ویژهای در داوطلبان سالمند انجام نشده است. مطالعات برهمکنش فقط بر روی بزرگسالان انجام شدهاند.
موارد احتیاط
طبق شیوه بالینی حاضر، برخی از بیماران دیابتی که در طول درمان با پرگابالین وزنشان بالا میرود ممکن است به تنظیم داروهای کاهنده قند خون نیاز پیدا کنند.
nدرمان با پرگابالین با سرگیجه و خوابآلودگی همراه است که میتواند در سالمندان سبب وقوع سوانح ناگهانی همچون افتادن شود. بنابراین، باید به بیماران توصیه شود تا زمانی که مشخص شود آیا این دارو بر روی توانایی آنها برای انجام این فعالیتها تأثیر می گذارد یا نه ، جانب احتیاط را نگهدارند.
nاطلاعات کافی در مورد کنار گذاشتن محصولات دارویی ضدافسردگی همراه برای تحقق تک درمانی با پرگابالین وجود ندارد، چنانچه در وضعیت مکمل صرع نیز با پرگابالین کنترل شده است.
nپس از قطع درمان کوتاه مدت و دراز مدت با پرگابالین، علائم کنار گذاشتن دارو در برخی بیماران مشاهده شده است.
nاز جمله اتفاقاتی که پس از قطع دارو روی میدهند عبارتند از:
nبیخوابی، سردرد، تهوع، اسهال، سندرم آنفلونزا، افسردگی، درد، تعرق و سرگیجه. عوارض قطع دارو باید در همان ابتدای شروع درمان به بیمار گوشزد شوند.
در مورد قطع درمان دراز مدت با پرگابالین، هیچ اطلاعاتی در مورد میزان و شدت علائم کنار گذاشتن دارو که با مدت زمان مصرف و میزان مصرف پرگابالین ارتباط داشته باشد وجود ندارد.
nبیماران مبتلا به مشکلات ارثی نادر عدم تحمل گالاکتوز، کمبود لاپارس لاکتاز یا مالاج جذب گلوکز و گالاکتوز نباید این دارو را مصرف کنند.
در درمان دردهای عصبی مرکزی ناشی از آسیبدیدگی نخاع، میزان وقوع عوارض جانبی از جمله عوارض جانبی CNS و به خصوص خوابآلودگی افزایش مییابد.
nاین عوارض را میتوان به اثر اعتیاداور ناشی از داروهای همراه مورد نیاز برای این بیماری (بهعنوان مثال عوامل ضد اسپاسم) نسبت داد. این مورد را میتوان به هنگام تجویز پرگابالین مد نظر قرار داد.
موارد منع مصرف
حساسیت شدید به ماده موثره یا سایر ترکیبات دارو.
عوارض جانبی (کودکان، بزرگسالان، سالمندان)
عوارض شایع:
n
nاختلالات سیستم ایمنی و خون
نوتروپنی
nاختلالات تغذیهای و متابولیسمی
nافزایش اشتها
nخلقوخوی نئشهای، گیجی، تحریک پذیری، کاهش میل جنسی
nهذیان، حمله عصبی، بیقراری، آشفتگی، افسردگی، خلق افسرده، تغییرات خلقی، مسخ شخصیت، بیخوابی شدید، مشکل در یافتن کلمه، رویاهای غیرطبیعی، افزایش میل جنسی، انورگاسم، کرختی.
nدندان قروچه در خواب، ناهنجاری هماهنگی حرکتی، رعشه، نارساگويى عضوى، اختلال حافظه، اختلال توجه، خوابرفتگی
nتار شدن بینایی، دوبینی
nاستفراغ، دهان خشک، یبوست، نفخ
nخوابآلودگی، گیجی
nعوارض غیرشایع:
nبیاشتهایی
nافت قند خون
nاختلالات روانی
nسنکوپ، بهت، گرفتگى عضلانى، بیش فعالی روانی حرکتی، نقص میدان دید، اختلال چشایی، اختلال حرکتی، سرگیجه وضعیتی، رعشه درون تاندونی، حرکت غيرارادى کره چشم، اختلال شناختی، اختلال گفتاری، هیپررفلکسی، کاهش حس، فراموشی، حساسیت زیاد، احساس سوزش
nاختلال بینایی، تورم چشم، کاهش حدت بینایی، چشم درد، خشکی چشم، ضعف بینایی، افزایش ایجاد اشک
nقرمز شدن پوست، گرگرفتگی
nنفس تنگی، خشکی بینی
nنفخ شکمی، بیماری ریفلاکس معده، بیش فعالی بزاقی، نفس نفس زدن
nعوارض نادر:
nحساسیت بالا، بازداری زدایی، خلقوخوی برانگیخته، سردرد
nاختلالات سیستم عصبی
nاز دست دادن بینایی محیطی، نوسان بینایی، تغییر درک عمق دید، دیدن نورهای چشمک زن درخشان، سوزش چشم، گشادی مردمک ، لوچی چشم، روشنایی بصری
nاختلالاتگوش و حلزون گوش
nگرفتگی دهلیزی-بطنی درجه اول، تاکیکاردی سینوسی، برادیکاردی سینوسی، اریتمی سینوسی
nفشارخون پایین، فشارخون بالا، سردی محیطی
nاختلالات تنفسی، قفسه سینه و ورید اجوف
nتنگی نفس، تنگی گلو، نازوفارنژیت، سرفه، گرفتگی بینی، رینیت، خرناس
nاختلالات دستگاه گوارشی
nآب آوردن شکم، پانکراتیت، ديسفاژي، تهوع
nاختلالات پوستی و بافت زیرپوستی
n
شرایط نگهداری
ماده موثره
منع رانندگی
شرایط نگهداری
باید در جای خشک در دمای بین 15 -25 درجه سانتیگراد نگهداری شود.