بیماری منیر یکی از علل شایع سرگیجه در سنین میانسالی است که می‌تواند علاوه بر ایجاد سرگیجه‌های شدید، مشکلات شنوایی نیز ایجاد کند. در این مطلب ابتدا می‌بینم که بیماری منییر چیست، سپس علائم منیر گوش را می‌خوانیم و در پایان با روش‌های درمان منیر آشنا می‌شویم.
بیماری منیر چیست؟
بیماری منیر یک علت سرگیجه گوش میانی است که باعث ایجاد سرگیجه‌های طولانی‌مدت می‌شود. گاهی منیر گوش سرگیجۀ معمولی نیز نامیده می‌شود؛ اما، با انواع دیگر سرگیجه تفاوت دارد و اغلب باعث کاهش شنوایی نیز می‌شود. بیشتر اوقات، این بیماری فقط یک گوش را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد و گوش دیگر از این نظر سالم است.
منیر گوش در هر سنی ممکن است رخ دهد؛ اما، معمولاً بین ۴۰ تا ۶۰ سالگی شروع می‌شود. تصور می‌شود که این بیماری مادام‌العمر است و درمان کامل و قطعی ندارد. بااین‌حال، برخی از درمان‌ها و داروها می‌توانند به کاهش علائم و کاهش تأثیر طولانی‌مدت این بیماری بر کیفیت زندگی شما کمک کنند.
چه عواملی باعث ایجاد بیماری منیر می‌شوند ؟
هنوز علت دقیق این بیماری مشخص نیست. علائم منیر ممکن است به‌دلیل وجود مایع اضافی در گوش داخلی، که اندولنف نام دارد، باشد. بااین‌حال، مشخص نیست که چه چیزی باعث تجمع این مایع اضافی در گوش داخلی می‌شود.
عواملی که بر میزان مایع اندولنف تأثیر می‌گذارند عبارت‌اند از:
- زهکشی ضعیف مایعات گوش داخلی که ممکن است به‌دلیل انسداد یا مشکل آناتومیکی گوش باشد؛
- اختلالات خود ایمنی؛
- عفونت ویروسی؛
- ژنتیک.
ازآنجایی‌که هنوز هیچ علت واحدی برای این بیماری پیدا نشده است، اما احتمالاً به‌علت ترکیبی از علل مختلف ایجاد می‌شود.
علائم منیر گوش چیست؟
بیماری منیر گوش به‌خاطر ایجاد مشکل در ساختار گوش داخلی، که مسئول تنظیم تعادل و انتقال شنوایی است، پدید می‌آید. بنابراین، علائم منیر گوش می‌توانند شامل هر دو دستۀ علائم شنوایی و تعادلی باشند. علائم بیماری عبارتند از:
- سرگیجه‌های منظم. سرگیجه ناشی از منیر گوش سرگیجه حقیقی است و با احساس چرخش ناگهانی آغاز می‌شود. سرگیجه ممکن است بدون هشدار و علائم دیگری شروع شود و معمولاً بین ۲۰ دقیقه تا ۱۲ ساعت طول می‌کشد. سرگیجه ناشی از منیر گوش بیش از ۲۴ ساعت طول نمی‌کشد.
- حالت تهوع و استفراغ. سرگیجه‌های شدید ایجادشده می‌تواند باعث تهوع و استفراغ شود. این علامت در تشخیص منیر بسیار اهمیت دارد.
- از دست دادن یا کاهش شنوایی. خصوصاً در اوایل بیماری ممکن است کاهش یا فقدان احساس شنوایی ایجاد شود که می‌تواند طولانی‌مدت باشد و بهبود یابد یا اینکه برای همیشه باقی بماند.
- صدای زنگ در گوش. احساس صدای زنگ و وزوز گوش نیز در علائم منیر گوش شایع است.
- احساس پری در گوش. افراد مبتلابه بیماری منیر اغلب در گوش احساس فشار می‌کنند. به این حالت پری شنیداری می‌گویند.
پس از حملۀ سرگیجه، علائم بهتر شده و ممکن است برای مدتی از بین بروند. با گذشت زمان، تعداد حملات سرگیجه ممکن است کاهش یابد.
باید توجه داشت که، علل دیگر سرگیجه نیز می‌توانند این علائم را ایجاد کنند؛ بنابراین اگر این علائم را دارید، به پزشک خود مراجعه کنید تا ضمن بررسی دقیق تشخیص مناسب را برای شما ثبت کند.
بیماری منیر گوش چه عوارضی ایجاد می‌کند ؟
باتوجه‌به تأثیر این بیماری بر شنوایی و تعادل، این بیماری می‌تواند عوارض متعددی ایجاد کند. عوارض شایع آن نیز می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- حملات سرگیجۀ غیرمنتظره؛
- از دست دادن شنوایی به‌مدت طولانی؛
- این بیماری در هر زمان و موقعیتی ممکن است رخ دهد. این امر می‌تواند باعث نگرانی و استرس شما شود؛
- سرگیجه می‌تواند باعث از دست دادن تعادل شما شود. این امر می‌تواند خطر سقوط و تصادف را افزایش دهد.
درمان منییر
برای درمان منییر هنوز هیچ دارو و روش قطعی شناخته نشده است. اما بعضی از درمان‌ها می‌توانند به کاهش شدت و دفعات دوره‌های سرگیجه کمک کنند. متأسفانه، هیچ درمانی برای کاهش شنوایی وجود ندارد.
داروهای سرگیجه گوش میانی
پزشک ممکن است داروهایی را برای مصرف در دورۀ سرگیجه برای کاهش شدت حمله تجویز کند، ازجمله:
- داروهای بیماری حرکت. این داروها مانند مکلیزین یا دیازپام (والیوم)، ممکن است احساس چرخش را کاهش دهند و به کنترل تهوع و استفراغ کمک کنند.
- داروهای ضد تهوع. این داروها مانند پرومتازین، ممکن است حالت تهوع و استفراغ را در طول یک دورۀ سرگیجه کنترل کنند.
پزشک شما ممکن است دارویی برای کاهش احتباس مایعات (ادرارآور) تجویز کند و به شما توصیه کند که مصرف نمک خود را محدود کنید. برای برخی افراد این ترکیب به کنترل شدت و فراوانی علائم بیماری کمک می‌کند.
یک دارو به نام بتاهیستین (بتاسرک) نیز در درمان منیر استفاده می‌شود، که با اینکه مکانیسم اثر آن دقیقاً و کاملاً مشخص نیست، ولی در کاهش علائم مؤثر عمل می‌کند.
روش‌ها و درمان‌های غیرتهاجمی
برخی از افراد مبتلابه منیر ممکن است از سایر روش‌های درمانی و روش‌های غیرتهاجمی بهره ببرند، مانند:
- توانبخشی. اگر بین دوره‌های سرگیجه مشکلات تعادلی دارید، درمان توانبخشی دهلیزی ممکن است تعادل شما را بهبود بخشد.
- سمعک. سمعک در گوش بیمار مبتلابه منیر ممکن است شنوایی را بهبود بخشد. پزشک می‌تواند شما را به یک متخصص شنوایی ارجاع دهد تا دربارۀ بهترین گزینه‌های سمعک برای شما صحبت کند.
- فشار درمانی مثبت برای سرگیجه‌ای که به درمان مقاوم است. این درمان شامل اعمال فشار به گوش میانی برای کاهش تجمع مایع است.
فشار درمانی مثبت در برخی مطالعات بهبود علائم سرگیجه، وزوز گوش و فشار شنوایی را نشان داده است؛ اما، در برخی دیگر خیر. اثربخشی طولانی‌مدت این روش درمانی هنوز مشخص نشده است.
درمان‌های تهاجمی
اگر درمان‌های محافظه‌کارانۀ ذکرشده در بالا موفقیت‌آمیز نبودند، ممکن است پزشک برخی از درمان‌های تهاجمی‌تر را توصیه کند.
بعضی داروها به گوش میانی تزریق می‌شوند و سپس در گوش داخلی جذب می‌شوند و ممکن است علائم سرگیجه را بهبود بخشند. این درمان در مطب پزشک انجام می‌شود. تزریقات موجود عبارت‌اند از:
- جنتامایسین؛
- استروئیدها مانند دگزامتازون.
اگر حملات سرگیجه مرتبط با بیماری منیر شدید و ناتوان‌کننده باشند و سایر درمان‌ها کمکی نکنند، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.
کیسۀ اندولنفاتیک در تنظیم سطح مایع گوش داخلی نقش دارد. طی عمل کیسۀ اندولنفاتیک فشرده می‌شود و سطح مایع اضافی کاهش می‌یابد. گاهی اوقات، این روش با قراردادن یک سانت لوله‌ای که مایع اضافی را از گوش داخلی شما تخلیه می‌کند همراه است.
در روش لابیرنکتومی جراح بخش تعادلی گوش داخلی را برمی‌دارد و درنتیجه هم تعادل و هم عملکرد شنوایی را از گوش آسیب‌دیده حذف می‌کند. این روش تنها درصورتی انجام می‌شود که در گوش آسیب‌دیده کاهش نسبی یا کامل شنوایی داشته باشید.
منبع